Tag: Malik Azmani

Permanent ad hoc beleid

Dit jaar heeft de Ballonnendoorprikker de vakantie aan zich voorbij laten gaan. Voor de Ballonnendoorprikker is vakantie geen vakantie als je een mondkapje op moet. Als je tevoren een plekje in een museum moet reserveren. Als je nog maar moet afwachten of je naar je vakantieadres toe kunt en er ook weer vandaan. Nee, dit jaar geen vakantie. Behalve dan natuurlijk naar mijn ‘favoriete vakantiebestemming’ mijn hangmat onder de notenboom in onze tuin. Een artikel in de Volkskrant herinnerde me echter aan mijn tweede favoriete vakantiebestemming. Het Griekse eiland Lesbos.

Lesbos, Aquaduct, Moria, Waterpijp, Romeinen, Boog
Oud Romeins aquaduct bij Moria. Bron: Pixabay

“Hoeveel liter pis moet er per dag langs het kapotte koepeltentje van de 16-jarige Fatima Ali Beik druppen voordat haar inhumane situatie inhumaan genoeg is en landen als Nederland wel bereid zijn haar over te vliegen? Hoelang moeten de vriendinnen van Marie France Ndayenge nog met een luier slapen voordat hun situatie voldoende mensonterend is? En hoeveel traangas moet de oproerpolitie nog inzetten tegen zowel protesterende migranten als protesterende Grieken voordat dit onacceptabele leven echt onacceptabel is? Voordat Europa een andere oplossing vindt voor het vluchtelingenprobleem dan kamp Moria op Lesbos?” Deze vragen stelt Visser en restauranthouder Nikos Katsouris in een artikel van Jarl van der Ploeg. Nikos, of eigenlijk zijn vrouw Katarina, runt haar restaurant op een idyllische plek in een haventje aan de baai van Gera. Als je er bent, ga er eten en vergeet ook niet even langs te gaan bij de buurman. Een uitstekende banketbakker.

Het artikel maakt duidelijk dat het eiland grote problemen heeft. Het is het slachtoffer van het Europese vluchtelingen beleid. Beleid dat er op is gericht vluchtelingen in de regio op te vangen. Nu is dat een open deur van jewelste omdat tussen de tachtig en negentig procent van alle vluchtelingen in de regio worden opgevangen. Het gros van de Syrische vluchtelingen zit in Turkije en Libanon. In dat laatste land is er op iedere drie Libanezen één Syriër en dan moeten we niet vergeten dat een aanzienlijk deel van de Libanezen bestaat uit gevluchte Palestijnen. Tussen de drie en vier miljoen Syriërs hebben hun heil gezocht in Turkije. En zo is het met iedere groep vluchtelingen. Het gros blijft dicht in de buurt van hun oorspronkelijke woonplek.

Alleen is dat niet wat de ‘beleidsmakers’, zoals VVD’er Azmani ermee bedoelen. Het zal hun een zorg zijn waar mensen naartoe vluchten, als het maar niet naar ‘hier’ is. Want toen Nederland in 2016 ineens in een ‘regio met Venezuela bleek te liggen, pleitte Azmani’s partijgenoot Han ten Broeke  voor ‘preventieve maatregelen’. Dat was ook de insteek van de Turkije-deal. Want als ze naar ‘hier’ komen, dan ‘ontwricht dat onze samenleving’ zoals Azmani in maart 2015 betoogde.  Libanon laat zien dat dit kan gebeuren. Maar niet alleen Libanon, ook Lesbos. Een eiland met net geen honderdduizend inwoners dat meer dan veertigduizend vluchtelingen opvangt. Dat zijn er zestienduizend meer dan Nederland met haar ruim zeventienmiljoen inwoners. En de Nederlandse regering, bij monde van minister Broekers-Knol, ‘wil geen ad hoc oplossingen’ en weigert daarom vijfhonderd minderjarigen op te nemen. In Van der Ploegs artikel vraagt de voorzitster van de dorpsraad van Moria op Lesbos, het dorp waar het opvangkamp voor de vluchtelingen ligt, zich af: “Wat bedoelt ze met ad hoc?” Een interessante vraag.

Interessanter is echter wat minister Broekers-Knol dan een structurele oplossing vindt. De situatie op Lesbos bestaat al ruim vijf jaar en er is nog geen begin van een structurele oplossing. Tot nu toe zoeken onze bestuurders en politici de oplossing voor het probleem elders, namelijk ‘in de regio’, een regio waar Europa om een of andere reden nooit bij hoort. Europa is een regio op zich. Vluchtelingen moeten zich melden in kampen in de regio en daar hun asielaanvraag indienen. Daar moeten de ‘economische’ van de ‘echte’ vluchtelingen worden gescheiden. En die laatsten moeten worden teruggestuurd. Die moeten naar ‘ontschepingsplatforms’.

Het vluchtelingen- en migratiebeleid van Nederland en de Europese Unie kent twee structurele zaken. Als eerste het met geld, betaald vanuit ontwikkelingsbudget, exporteren van het probleem naar andere landen en als tweede de structurele ellende in kampen als het kamp Moria op Lesbos. En dat zijn dan nog plekken waar geregeld een journalist op bezoek komt. De kampen ‘verderop’ in de regio worden al niet meer bezocht. Welke ‘structurele oplossing’ staat Broekers-Knol, onze regering voor? Wat gaan zij doen om ervoor te zorgen dat we volgend jaar niet weer zo’n bericht over Lesbos lezen als dit jaar, vorig jaar, en alle jaren sinds 2015?  Wat gaan ze eraan doen om een einde te maken aan het huidige desastreuze ‘permanente ad hoc vluchtelingenbeleid’?

On door BallonnendoorprikkerinEuropa, geschiedenis, migranten, vluchtelingencrisisEen reactie plaatsen

Wie betaalt de rekening?

Op weg van werk naar huis zat ik wat langer in de auto dan normaal. De sneeuwvlokken maakten dat het allemaal wat minder snel ging. In mijn autootje zat ik te luisteren naar een reportage over terugkeer van Syrische vluchtelingen. Aanleiding voor de reportage waren uitspraken van de Libanese president Aoun. Aoun vond de situatie in Syrië veilig genoeg voor de terugkeer van de vluchtelingen. In de reportage werd in twijfel getrokken of het land werkelijk veilig is. Om de eventuele veiligheid van Syrië gaat het mij niet. Het gaat mij om een uitspraak van de migratie- en vluchtelingenwoordvoerder van de VVD, Malik Azmani. Volgens Azmani is het een plicht van vluchtelingen om terug te keren en hun land weer op te bouwen. 

Bron: Wikipedia

Nu is Azmani niet de enige politicus die beweert dat vluchtelingen na een oorlog weer terug moeten om ‘hun land’ op te bouwen. Er zullen vast ook vluchtelingen zijn die graag weer teruggaan en weer aan een nieuwe toekomst in hun moederland gaan bouwen. Of dat een plicht is, waag ik toch zeer te betwijfelen. Een land waar jouw veiligheid en die van je bezittingen niet kon en nog steeds niet kan worden gegarandeerd. Een land waar een deel van de bevolking in opstand kwam tegen de heerser. Een opstand die uitmondde in een burgeroorlog. Een burgeroorlog waarbij alle westerse regeringen de kant van de opstandelingen kozen, dus tegen die heerser, maar geen enkele regering de daad werkelijk bij het woord durfde te voegen. Een keuze die mede heeft geleid tot de vluchtelingenstroom.

Een land waar door de chaos die daardoor ontstond de barbaren van IS konden huishouden. Want zoals al eerder geschreven, leven groepen als IS van chaos en geweld. Die barbaren moesten natuurlijk wel worden bestreden. Daarbij koos iedere ‘macht’ zijn eigen partner. Hierdoor vielen door de regering, rebellen, Amerikaanse, Russische, Iraanse, Israëlische, Nederlandse en vast ook nog van andere landen geworpen bommen op je dak. Een land waar wereld- en regionale machten hun wedstrijdje ver plassen houden en hielden. Het Israëlische bombardement op Iraniërs in dat land is slechts een laatste voorbeeld hiervan. Een voorbeeld uit een rij waarin ook de Turkse operatie ‘Olijftak’ een prominente plek inneemt. Een land waar jij toevallig geboren bent en waar door al die partijen voor miljarden aan kogels en bommen is verschoten, daarvan heb jij de plicht om het weer te gaan opbouwen?

Het is nogal wat om als Nederlandse politicus tegen een Syriër die huis en haard moest verlaten en tegen betaling van veel geld en via al die ‘humane’ kampen in Turkije en Griekenland naar hier is gekomen, te zeggen: ga maar weer terug, wij gooien geen bommen meer dus is het veilig. Als Syrische vluchteling zou ik dan aan Azmani com suis vragen: “kan ik dan op eenzelfde bedrag voor die wederopbouw rekenen als jullie hebben besteed aan het vernietigen van mijn vaderland?”

On door Ballonnendoorprikkerinfilosofie, geschiedenis, vluchtelingencrisisEen reactie plaatsen

Smokkelen

Militaire dienstplicht. De jeugd van tegenwoordig weet niet meer wat het is. Nu hebben we een kabinet dat een soort sociale dienstplicht wil invoeren. Die was er vroeger niet. Of eigenlijk toch wel. Als weigeraar van de normale dienstplicht, kon je vervangende dienstplicht doen en die kon je doen op terreinen waarvoor het kabinet nu de maatschappelijke dienstplicht wil invoeren. Toch bestaat de dienstplicht nog steeds, de opkomstplicht niet meer. Jeugdigen worden niet meer opgeroepen om ‘het land te komen dienen’ en te ‘genieten’ van rats, kuch en bonen. 

Bron: Flickr

Toen ‘we’ nog wel op moesten komen, waren er gelukkigen die in Duitsland werden gestationeerd. In Seedorf of Hohne want het Nederlandse leger had de NAVO taak om dat deel van het Duitse laagland te verdedigen bij een aanval door de Sovjet Unie. Die legering op een NAVO basis had als voordeel dat drank en sigaretten er erg goedkoop waren. Alleen één probleem, meenemen naar Nederland was strafbaar en omdat de grenzen nog werden gecontroleerd was er een reële pakkans. Zeker omdat de douane wist wanneer de soldaten met verlof kwamen. Daarmee kom ik op het onderwerp van deze Prikker: smokkelen.

In iedere grensstreek is smokkelen een lucratieve maar illegale activiteit. Neem de botersmokkel na de Tweede Wereldoorlog. In het naoorlogse Duitsland waren diverse producten waaronder boter veel duurder dan in Nederland. Bij reguliere invoer verdwijnt het prijsverschil want de importeur moet het verschil als belasting betalen. Dus is smokkelen lucratief voor hele en halve criminelen en gelukszoekers. Dat prijsverschil was er ook met de Belgen dus ook aan die grens werd flink gesmokkeld. Op één moment in de geschiedenis werd het de smokkelaars wel heel makkelijk gemaakt, op 31 juli 1963 om precies te zijn. Waarom?

Direct na afloop van de Tweede wereldoorlog wilde de Nederlandse regering een flinke schadevergoeding van Duitsland. Niet in geld, maar in grondgebied. Diverse ideeën en plannen deden hiervoor de ronde. Het meest megalomane idee van onze voorvaderen, het Bakker Schut-plan behelsde het uitbreiden van Nederland vanaf de huidige grens tot aan de Rijn en een strook van ongeveer gelijke breedte boven de Rijn. Liefst wel zonder de bewoners. Gelukkig waren de toenmalige ‘Powers that Be’ daar bijna ongevoelig voor. Bijna, want Nederland werd toch een klein beetje uitgebreid, namelijk met Elten aan de Rijn, de Selfkant met als belangrijkste dorp Tüddern bij Sittard en nog wat weggetjes en stukjes land links en recht. De inwoners van de dorpen wilden Duits bijven, maar werden even Nederlands. Even namelijk van 1949 tot en met … 31 juli 1963. Toen gaf Nederland het weer terug, behalve de N 274 van Roermond naar Brunssum door de Selfkant, die werd pas in 2002 weer Duits en is nu bekend als de L 410.

En op die dag 31 juli 1963, was smokkel ineens heel makkelijk. Daar waar je normaal heimelijk de grens moet oversteken met je product, stak in de nacht van 31 juli op 1 augustus de grens over je product. Slimme smokkelaars en handelaren plaatsen op die dag vrachtwagens vol producten in Elten. Geheel legaal gevuld met goedkope Nederlandse waar. Des morgens den eersten augustus des jaren negentienhonderddrieënzestig  werden zij wakker in Duitsland en konden hun producten voor de dure Duitse prijzen verkopen. Het verschil vloeide in hun eigen zakken. Volgens schattingen werd er in die ene nacht in Elten zo’n 50 tot 60 miljoen gulden verdiend. Deze gebeurtenis staat bekend als de Eltener Butternacht. Zo makkelijk als in die nacht is het zelden voor smokkelaars. Immers, als het makkelijk is dan zijn de winstmarges meestal klein, dan smokkelt iedereen en is de ‘zwarte markt’ verzadigd met het product. Tot zover een stukje smokkel geschiedenis uit ‘Andere tijden, terug naar de onze’. 

Bron: Wikipedia


Bij De Dagelijkse Standaard een berichtje over de Sea Watch 3. Het schip dat drenkelingen oppikte. Mensen die een mislukte poging ondernamen om met een bootje de Middellandse zee over te steken. Het waren er in de veertig en met die drenkelingen aan boord voer het schip een paar weken lang over de zee omdat het nergens mocht aanmeren om de drenkelingen aan land te brengen. Nederland nam er na een paar weken ook een paar op. Een groots staaltje Europese kleinheid, maar daar gaat het mij nu even niet om.

Voor PVV-kamerlid Fritsma ging zelfs dit grootse staaltje kleinheid te ver. Aanzuigende werking! “Het schip Sea-Watch 3 is nu alweer onderweg naar Noord-Afrika,” aldus dappere dodo Fritsma. VVD-kamerlid en ‘uitvinder van opvang in de regio’ Azmani, schijnt Fritsma nog te hebben willen overtroeven: “De ‘NGO-bootjes ondermijnen de afspraken met onze partners…. reddingsacties van migranten’ moeten eindigen waar ze beginnen: ‘In Noord-Afrika.” Een mensenleven lijkt voor de beide heren minder waarde te hebben dan een pakje boter. De boten die drenkelingen redden worden zo ongeveer beschuldigd van mensensmokkel. Door sommigen zelfs helemaal.

Zouden de beide heren weten dat bij smokkel het prijsverschil tussen de landen en de moeilijkheidsgraad om de grens over te steken, bepalen hoe lucratief smokkel is? Voor vele wereldbewoners is er een enorm prijsverschil tussen hun geboorteplek en Europa. Om het cru te zeggen, je kunt beter tot de armen behoren in West Europa dan tot het rijkere deel in je geboorteland. Om van de armen daar maar te zwijgen. En omdat de kans op sociale stijging in eigen land erg lastig is, is naar Europa trekken aantrekkelijk. Als Europa zou beschikken over ademende grenzen. Grenzen die je makkelijk kunt oversteken, dan zouden zij, net als veel Polen en andere Oost-Europeanen, hier een tijdje komen werken in bijvoorbeeld de tuinbouw en dan met het verdiende geld teruggaan naar hun geboorteland. Dat zouden ze een paar keer doen en dan hebben ze in hun eigen land een fortuin waarmee ze daar een goed leven voor zichzelf en hun kinderen kunnen opbouwen. Door het Europese beleid om de grenzen hermetisch af te sluiten, is teruggaan als je eenmaal binnen bent geen optie. Een tweede keer weer binnen komen kost immers een fortuin. Want: moeilijke grens, groot prijsverschil en dus veel winst voor de smokkelaars. En die winst wordt door de vluchteling betaald. Eenmaal binnen, blijf je binnen. Desnoods in de illegaliteit. 

Van arm in eigen land naar arm in Europa, dat is, zoals gezegd, een vooruitgang. De echte winst, via die weg rijk worden in eigen land, is afgesloten. Dat is jammer want die optie kon uiteindelijk nog wel eens veel interessanter zijn. Interessanter voor de migrant want je blijft je in Europa een ‘mislukkeling onder de mislukkelingen’ voelen en dat voelt niet zo lekker. Dit terwijl je bij terugkeer naar eigen land daar succesvol bent.

Rijk zijn in eigen land en dus ademende grenzen, zou ook voor Europa wel eens interessanter kunnen zijn. Door terug te gaan investeert de migrant in eigen land. Daar profiteert hij zelf van maar ook zijn omgeving. Als de migrant daar een huis bouwt, moeten daar stenen en bouwvakkers worden betaald. Vanuit Europa geredeneerd is het een zeer interessante vorm van ontwikkelingshulp. Deze hulp komt immers bij de mensen zelf terecht. Er blijft niets aan de organisatorische en personele strijkstok hangen van ontwikkelingsorganisaties. Er is geen plicht om het ontwikkelingsgeld aan Nederlandse bedrijven te besteden. Ook veel beter dan microkrediet. Microkrediet wordt ook gegeven aan een persoon en die besteedt het aan de eigen plannen in de eigen omgeving. Het blijft echter een krediet dat met rente moet worden terugbetaald waardoor geld terugvloeit. Weg van plekken die het eigenlijk net nodig hebben. De migrant die terugkeert besteedt iedere euro in het land van herkomst en zorgt daar voor maximale spin off. 

‘Ja, maar wie garandeert dat die migranten ook werkelijk teruggaan.’ Die garantie is er inderdaad niet. Wat we daar tegenover kunnen stellen zijn eeuwen aan ervaringen met deze vorm van migratie. Neem de seizoenswerkers uit bijvoorbeeld Zweden en de Duitse landen in de Gouden Eeuw. De Zweden bevolkten vooral de Hollandse schepen. Duitsers waren ook actief als trekarbeiders voor de landbouw. Ze kwamen in het voorjaar en in de herfst gingen ze weer. In de tussentijd zaaiden en maaiden ze en deden ook alle werk tussen zaaien en maaien. Met het verdiende geld konden ze in de armere streken waar ze vandaan kwamen hun gezin voeden en de winter overleven. De meeste van hen kwamen en gingen. Enkelen bleven hangen. Of de al eerder genoemde Polen en andere Oost-Europeanen die hier een tijdje komen werken om flink te verdienen en vervolgens in eigen land de draad weer oppakken met het hier verdiende geld als katalysator of buffer. Ook zij komen en gaan en een klein deel blijft hier. Of neem onze eigen ‘expats’, want die noemen we natuurlijk geen migrant, die een paar jaar in Californië, Londen of Shanghai gaan werken en vervolgens weer naar Nederland komen om hun kinderen op te laten groeien.

Als je waar voor je geld wilt, en dat willen Nederlanders normaal gesproken, dan zorg je voor poreuze grenzen. Die bieden het meeste rendement op je geïnvesteerde euro tegen de minste kosten. Immers het bewaken van poreuze grenzen is goedkoper dan gesloten grenzen. Het meeste rendement hier omdat werk wordt gedaan waarvoor geen Nederlander zich laat porren. Bovendien kunnen we de ontwikkelingshulp herzien. En het meeste rendement daar omdat iedere euro die de migrant mee terug neemt ook werkelijk daar wordt besteed. 

Als ik smokkelaar was, dan zou ik trouwens Fritsma en Azmani steunen, want zij zijn goed voor de beurs van de smokkelaar.

On door Ballonnendoorprikkerinangst, Europa, filosofie, geschiedenis, migranten, politiek2 reacties

Kaag, vluchtelingen en het kabinet

Opvang in de regio. Een van mijn allereerste prikkers schreef ik toen VVD-kamerlid Malik Azmani dit plan lanceerde. Ik moest aan deze prikker denken toen ik in de Volkskrant las dat minister Kaag oproept om de Libische detentiecentra voor vluchtelingen te sluiten. “De centra, die niet geschikt zijn voor menselijk verblijf, moeten dicht,” aldus de minister. Dat lijkt mij niet meer dan normaal. Kaag komt tot die conclusie na een tour langs centra in diverse landen.

eritrea-105081_960_720

Foto: pixabay.com

De Volkskrant beschrijft hoe Kaag het wel wil: “Kaag hoopt samen met andere landen de druk op Libië op te voeren om open asielzoekerscentra te maken waar migranten niet worden opgesloten, maar waar ze in en uit kunnen lopen. En waar hulpverleners toezicht kunnen houden. Ook wil ze dat het aantal vluchten wordt verdubbeld voor migranten die willen terugkeren naar hun thuisland.” Volgens Kaag is er geld genoeg, maar: “Het probleem zit in de bureaucratische afhandeling. Libië en Afrikaanse landen moeten sneller zorgen voor de juiste reispapieren.”

Nu zou je tegen kunnen werpen dat Kaag maar eens eerst haar Europese collega’s onder druk zou moeten zetten om voor fatsoenlijke opvang overal in Europa te zorgen. Maar ook dat zij vluchtelingen die nu klem zitten in vooral Griekenland en Italië op te nemen in de andere Europese landen. Op beide punten schort er nogal wat aan de Europese aanpak. Dat zou terecht zijn, alleen doen we Kaag ermee tekort omdat zij ervoor pleit dat  Nederland zich uitspreekt over uitbuiting en dwangarbeid. Kaag: “Wij hebben ontzettende mazzel gehad dat wij in Nederland zijn geboren. In die positie kunnen we wat terugdoen. Daar hoort een humaan asielbeleid bij. Dit is niet humaan.”

Midden vorig jaar schreef ik een open brief aan de Europese leiders waarin ik me afvroeg of het Europese vluchtelingenbeleid geen voorbeeld is van rationele irrationaliteit: een situatie waarin handelen uit rationeel eigenbelang maatschappelijk gezien tot irrationele resultaten leidt. Kaag lijkt dat te bevestigen en de Volkskrant signaleert: “Kaags oproep om de centra te sluiten plaatst niet alleen haar Europese collega’s, maar ook haar coalitiegenoten van VVD, CDA en ChristenUnie voor een dilemma.” En precies het dilemma dat GroenLinks deed besluiten om niet met VVD, CDA en D66 in een kabinet te gaan.

Zou Kaag het pleit van haar collega’s en coalitiepartners winnen?

On door Ballonnendoorprikkerindemocratie, filosofie, geschiedenis, politiek, vluchtelingencrisis4 reacties

Liefde

“Voor Unilever is belasting een belangrijke factor bij het kiezen van een vestigingsplaats, naast een stabiele overheid, de aanwezigheid van goed personeel en een prima infrastructuur.”  Dit vertelt Kees van der Waaij, voorzitter van de raad van commissarissen van Unilever Nederland, de leden van de Tweede Kamer. De Kamer hield gisteren een hoorzitting over de afschaffing van de dividendbelasting. Trouw doet er verslag van en meldt dat Shell-directeur Marjan van Loon eraan toevoegde:

“Wij koesteren de band met Nederland. Maar de liefde moet van twee kanten komen.” 

Die dividendbelasting bekoelt dus de liefde?

liefde

Illustratie: Pixabay

Beste bedrijfshotemetoten, hoe zit het met de liefde van uw kant en die van uw aandeelhouders? Laten we het lijstje eens nalopen. Die stabiele overheid. Je kunt er veel van vinden en vooral mensen aan de onderkant van de samenleving hebben redenen om te klagen over een gebrek aan stabiliteit. Alhoewel, als de afgelopen jaren iets duidelijk maken voor deze groep, dan is het dat ze op steeds minder ondersteuning van de overheid hoeven te rekenen. De bovenkant van de samenleving en vooral bedrijven zoals de uwen, hoeven zich op dit punt niet te beklagen. Uw tweede thuisland, het verenigd Koninkrijk, lijkt in deze Brexit-jaren op dit gebied aardig ‘van het padje’.

Goed personeel is ook geen probleem. Het opleidingsniveau van ‘de Nederlander’ wordt steeds hoger, al kun je daar wat vraagtekens bij plaatsen. Ja, u ziet wellicht ook dat de samenleving vergrijst en dat er eigenlijk weinig jongeren zijn om de pensioengangers te vervangen. Daar zou u wat aan kunnen doen. U kunt gebruikmaken van ‘die vertrouwelijke contacten’ met politici om te pleiten voor wat minder rigiditeit in de omgang met vluchtelingen en andere ‘gelukszoekers’. U zou eens contact op kunnen nemen met VVD-er Malik Azmani en hem ervan overtuigen dat ‘fort Europa’ en ‘opvang in de regio’ wel goed liggen bij Wilders, maar toch wat minder in het belang zijn van uw bedrijven.

Qua infrastructuur heeft u niets te klagen. Nederland kent zo ongeveer het dichtste wegennet van Nederland. Ja, in het spoor kan wat meer worden geïnvesteerd. Oh nee, voor Shell is dat natuurlijk geen goede zaak, of niet mevrouw Van Loon?

Wij Nederlanders hebben flink geïnvesteerd in deze zaken. Dat doen wij met liefde, voor onszelf maar natuurlijk ook voor u. Wij verdienen daar onze boterham mee en over die verdienste betalen wij belastingen waarmee we dit allemaal betalen. U verdient daar bedragen mee die ik me niet kan voorstellen en daarover betaalt u winstbelasting. Alhoewel, veel multinationals maken gebruik van ‘belastingparadijzen’ zoals Nederland om die belasting te ontwijken. Dat dit ‘paradijselijk belastingklimaat’ in Nederland wellicht een gevolg is van uw ‘vertrouwelijke contacten’ zou ik niet durven te beweren.

Die winst sluist u voor een deel door naar uw aandeelhouders als dividend. Is het teveel gevraagd dat wij uw aandeelhouders vragen om ook een beetje ‘liefde’ te tonen?

On door Ballonnendoorprikkerindemocratie, economie, politiekEen reactie plaatsen

Beste Europese leiders,

Vluchtelingen en migranten houden uw gemoederen al enkele jaren bezig. Nu staat de situatie in Italië weer in het middelpunt van de belangstelling en stelt u steeds drastische maatregelen voor. Het begon begin 2015 met VVD- kamerlid Malik Azmani die ‘opvang in de regio’ voorstelde, iets wat nu regerings- en zelfs Europees beleid is geworden, Europees beleid dat heeft geleid tot de Turkije-deal. Een deal die model moest staan voor afspraken met veel meer landen.

migratie

Foto: Wikipedia

In de Volkskrant valt te lezen aan welke verdere maatregelen u nog meer werkt. Zo moet er een gedragscode voor hulporganisaties komen om hun bewegingsvrijheid te beperken. Oostenrijk stuurt legervoertuigen naar de grens met Italië om eventuele vluchtelingen tegen te houden. Volgens de Europese Commissie moeten landen ‘veilig’ worden verklaard zodat vluchtelingen en afgewezen migranten daar naar toe kunnen. Ook stelt de commissie voor dat Tunesië en Egypte zich openstellen voor migranten die vanuit Libië zijn vertrokken en moeten ‘doorgangslanden’ de migranten tegenhouden.

Beste leiders, kent u het het begrip irrationele rationaliteit dat de journalist John Cassidy munt in zijn boek Wat als de markt faalt? Volgens Cassidy is er sprake van rationele irrationaliteit als: “Een situatie waarin handelen uit rationeel eigenbelang op de markt tot resultaten die maatschappelijk gezien irrationeel en inferieur zijn.” Kan er bij uw aanpak sprake zijn van rationele irrationaliteit?

Uw maatregelen lijken rationeel. Het weigeren van vluchtelingen en migranten voorkomt immers onrust in uw eigen landen. Maar is het resultaat niet irrationeel en inferieur? U wilt landen die eigenlijk niet veilig zijn veilig verklaren om daar migranten en vluchtelingen onder te brengen. Waarom zouden die landen hieraan meewerken? Waarom zouden Egypte of Tunesië ervoor kiezen om hun toch al fragiele situatie onder druk te zetten door grote groepen migranten op te nemen? Waarom zouden deze landen doen wat u niet wilt dat in uw landen gebeurt? Waarom is het voor hen rationeel om iets te doen wat voor Europese landen niet rationeel is?

Is het resultaat van uw beleid als dat succesvol is wel rationeel? Dat beleid is er uiteindelijk op gericht om vluchtelingen het vluchten onmogelijk te maken. Als alle ‘doorgangslanden’ immers doen wat u voorstelt, is dan vluchten of migreren niet onmogelijk? Is de situatie die zo ontstaat niet een irrationele? Realiseert u zich dat dit beleid tot nog veel meer onstabiele landen en dus nog meer vluchtelingen en migranten kan leiden?

On door Ballonnendoorprikkerinangst, Europa, filosofie, geschiedenis, migranten, vluchtelingencrisis2 reacties

Ach, die arme geschiedenis

Zit u goed? Als dat niet zo is, ga dan even goed zitten voor u de volgende zin leest. “Onze samenleving vindt haar oorsprong in de joods-christelijke traditie, het humanisme, de Verlichting en het liberalisme, fundamenten die hebben geleid tot een vrije en tolerante samenleving.” De openingszin van een artikel op de opiniesite Jalta van VVD-kamerlid Malik Azmani. U weet wel het kamerlid dat het VVD-vluchtelingenbeleid van ‘opvang in de regio’ verzon. Een prachtige ronkende openingszin joods, christelijk, humanisme, Verlichting, liberalisme die de fundamenten van onze vrije en tolerante samenleving vormden. Haast te mooi om waar te zijn. Haast te mooi of gewoon te mooi?

kantIllustratie: Emaze

Neem dat joods-christelijke, Azmani is niet de enige die deze woorden tegenwoordig achter elkaar zet alsof ze bij elkaar horen. Toch dachten christenen daar eeuwen lang, eigenlijk nog tot kort geleden, anders over. De Europese christelijk geschiedenis loopt nu niet over van enthousiasme voor joden. Van buitensluiting, via progoms tot systematische vernietiging in gaskamers. Ook onderling waren die christenen niet altijd, of eigenlijk bijna nooit, goede vrienden. Denk maar eens aan de godsdienstoorlogen.

De Verlichting en het christendom en ook het jodendom, ook geen gelukkige combinatie. Verlichte denkers zetten zich juist af tegen voorgekookte waarheden van een religie. Zij moedigden mensen, in tegenstelling tot de dominees en priesters, juist aan tot zelfstandig denken en zoeken naar de waarheid. Gebruik de rede en kom tot de waarheid, zo zou je het kort kunnen samenvatten. Dat is trouwens ook in het kort de samenvatting van het humanisme. Ook dat zette zich juist af tegen het ‘bovennatuurlijke’ geloof en ging daar verder waar klassieke denkers waren opgehouden, of beter gezegd verdrongen door christelijke denkers. Nee, die vrije en tolerante samenleving is er eerder ondanks, dan dankzij het christendom gekomen.

Dan het liberalisme, welk liberalisme bedoelt hij? Zou een negentiende-eeuwse liberaal zich herkennen in de VVD-variant van nu? Een eeuw geleden was de liberaal Pieter Cort van der Linden premier, hij zou de huidige ‘liberale’ premier Rutte waarschijnlijk bestrijden. Zou Azmani weten dat het socialisme en zelfs het communisme ‘kinderen’ zijn van het liberalisme? En hoewel ze onderling flink van mening konden verschillen en elkaar de koppen in konden slaan, waren de confessionelen toch hun belangrijkste tegenstanders.

Beste meneer Azmani, achter die mooie ronkende zin zit veel meer dan u denkt. De werkelijkheid achter de combinatie van deze woorden is heel anders, heel wat minder mooi dan u hier suggereert. Maar ja wie maalt daar om. Het is geschiedenis en die kun je te pas en te onpas gebruiken om je eigen waarheid te creëren. Daarin staat u niet alleen.

Als historicus rest mij te verzuchten: ach, die arme geschiedenis.

On door Ballonnendoorprikkerinchristendom, cultuur, democratie, filosofie, geschiedenis, polarisatie, politiek4 reacties

Succesvol vluchtelingenbeleid

De grens tussen Syrië en Jordanië is gesloten waardoor ruim 75.000 Syrische vluchtelingen vastzitten. Ze zitten niet alleen vast, maar zijn ook nog verstoken van hulp omdat ze voor hulpverleners niet of hooguit zeer lastig te bereiken zijn. “De huidige situatie zou te wijten zijn aan het falende vluchtelingenbeleid,” zo valt op nu.nl te lezen.

opvang-in-de-regio

Illustratie: www.opvanginderegio.nl

Inderdaad is de situatie van deze mensen schreinend. De situatie van vluchtelingen in kampen in Jordanië is iets beter. Ook de situatie in Libanon en Turkije is iets beter, maar voor het overgrote deel van de vluchtelingen is het nog steeds uitzichtsloos. Ook voor de vluchtelingen in Griekenland is de situatie niet florisant. Dus je zou kunnen zeggen dat het vluchtelingenbeleid faalt en dat er nodig wat moet gebeuren. Dat het tijd is voor ander beleid.

Kort en cru samengevat komt het Nederlandse en Europese vluchtelingenbeleid neer op het volgende: zo min mogelijk en liefst geen vluchtelingen Europa in. Vluchtelingen ‘ontwrichten’ immers onze samenleving en zorgen voor spanningen. Vooral als het er veel zijn. De afdeling Newspeak, met als hoofd PR VVD-kamerlid Malik Azmani, maakt daar ‘opvang in de regio’ van. Dat is beter voor de vluchtende, hij zit dan immers dicht bij huis. Bovendien kunnen er daar misschien wel vijftig opvangen worden voor eenzelfde prijs als hier één, dus ook een kwestie van gezond verstand.

Regioland Libanon zit al overvol, het kent ongeveer één vluchteling op vier inwoners en snakt naar extra geld om die opvang in de regio goed vorm te geven en te voorkomen dat het land nog verder ontwricht en onder de spanningen veroorzaakt door de vele vluchtelingen bezwijkt. Dat geld ontbreekt echter, want de landen buiten de regio betalen niet of niet veel. Over Turkije zullen we maar zwijgen. Nu heeft Jordanië (op iedere tien Jordaniers één vluchteling en van die Jordaniers is een flink deel Palestijnse vluchteling) de grenzen gesloten. Maar, er komen veel minder vluchtelingen naar Europa.

Faalt het vluchtelingenbeleid? De instroom in Europa is flink afgenomen. Syriers worden in de regio opgevangen en uiteindelijk bestaat die regio toch uit het eigen land, eigen streek, stad of wijk? Is het vluchtelingenbeleid daarmee vanuit Nederlands en Europees standpunt bekekenen niet succesvol?

Dat het tot vele slachtoffers en mensonwaardige situaties en daarmee tot schending van elementaire mensenrechten leidt, wie, behalve de Ballonnendoorprikker, maalt daarom? Je wint er de komende verkiezingen immers niet mee.

On door BallonnendoorprikkerinEuropa, filosofie, geschiedenis, migranten, vluchtelingencrisis, vrijheidEen reactie plaatsen

Vluchtelingen uit Venezuela

Ruim een jaar geleden presenteerde VVD’er Malik Azmani trotst dé oplossing voor het vluchtelingen probleem: de opvang in de regio. Een van mijn eerste prikkers, was daaraan gewijd. Centraal stond de vraag hoe je bepaalt welk land of gebied bij welke regio hoort. Ik schreef: Met onze eilandjes in het Caribisch gebied horen we ook tot de regio aldaar. Dus iedereen op de vlucht uit Venezuela is welkom?” 

Antillen

Illustratie: eropuit.blog.nl

Azmani’s VVD-college Han ten Broeke vreest, zo valt bij ThePostOnline te lezen dat dit nu wel eens werkelijkheid kan worden. Ten Broeke pleit voor maatregelen:“Nederland kan deze situatie niet blijven negeren, en de Caribische landen evenmin. Zeker aangezien de eilanden makkelijk als springplank naar Nederland kunnen worden gebruikt, doet Nederland er goed aan de eilanden te dwingen tot het nemen van preventieve maatregelen. Een tweede migratiefront kan ons Koninkrijk simpelweg niet aan. Laten we daarom dit keer op tijd zijn en het naïeve ‘wir schaffen das‘ verruilen voor adequate grensbewaking en wetgeving en zo nodig afspraken met andere landen in de Caribische regio.” 

Beste meneer Ten Broeke, waarom wilt u ‘adequate grensbewaking’? Die is er toch al? Of bedoelt u wat anders? Bedoelt u wellicht een vorm van grensbewaking waarbij vluchtelingen geen kans krijgen? Marineschepen voor de kust van Venezuela die bootjes met vluchtelingen terugsturen? We kunnen een ‘tweede migratiefront’ immers niet aan.

Maar meneer Ten Broeke, is Nederland niet gewoon aan de beurt met het opvangen van die vele Venezuelaanse vluchtelingen? Uw partij is toch de verzinner en grote voorvechter van het principe ‘opvang in de regio’. Welnu, is Venezuela niet onze regio? Het ligt, zoals u zelf schrijft, slecht dertig kilometer van ons koninkrijk. Als dat niet ‘de regio’ is, wat is dan wel de regio? Brussel ligt verder van onze grens, net als Duisburg en Dusseldorf.

Bent u en uw partij afgestapt van uw beleid en principe van opvang in de regio? Of is het toch zoals ik in die eerdere prikker schreef: “Opvang in de regio is een opportunistisch argument met als doel om in ieder geval nooit bij de regio te horen als het om vluchtelingen gaat.”

On door Ballonnendoorprikkerinangst, filosofie, logica, migranten, politiek, vluchtelingencrisis5 reacties

De sprookjes van Halbe

Er was eens een fractievoorzitter die krasse uitspraken en beloften deed om kiezers te lokken. Krasse uitspraken en beloften die na de verkiezingen knellen en worden gebroken en niet alleen door linkse partijen, zoals Roderick Veelo beweert. Op het VVD-partijcongres deed fractievoorzitter Halbe Zijlstra weer een flinke duit in het zakje: “Onze minister van Justitie zou een cartoonist niet door een arrestatieteam van zijn bed laten lichten. Onze partij zou nooit de sharia invoeren al zou de meerderheid van Nederland dat willen. En onze partij zou nooit een gedachtenpolitie instellen. “

HalbeIllustratie: www.volkskrant.nl

Drie krasse uitspraken. Waar hebben we dergelijke uitspraken eerder gehoord? Wie herinnert zich nog de uitspraak van de VVD minister en staatssecretaris van justitie dat de moordenaar van Pim Fortuyn nooit op vrije voeten zou komen? In onze wetgeving gaan de minister en de staatssecretaris daar niet over, dus konden zij deze belofte niet nakomen. Wie bepaalt in Nederland of en hoe er iemand gearresteerd moet worden? Heeft de minister van justitie hierin een rol? Of is het de officier van justitie die bepaalt wie er wordt gearresteerd? Is het vervolgens aan de politie om een dreigingsanalyse te maken en te bepalen hoe groot en zwaar het arrestatieteam moet zijn? Is niet juist de kracht van een rechtstaat dat ministers niet bepalen wie er wel en niet gearresteerd moeten worden?

Dan het invoeren van de sharia als een meerderheid dat wil. Mocht er een sharia-meerderheid zijn en die krijgt de sharia via de regels van de democratie ingevoerd, wie kan die meerderheid dan dat recht ontzeggen? Dat zou voor mij wel een reden zijn om te verhuizen. Trouwens een zeer hypothetische gebeurtenis gezien het geringe aantal moslims. Het CBS houdt de kerkelijke gezindheid van de Nederlanders bij en daaruit blijkt dat ongeveer 45% niet kerkelijk is, 45% een christenlijke gezindheid aanhangt en 10% een overige gezindheid. Moslims maken een deel uit van die 10% net als hindoes boeddhisten en anderen. En lang niet alle moslims zullen voor de invoering van de sharia zijn. Wil Zijlstra angst zaaien?

Als laatste de ‘gedachtenpolitie’. Zijlstra verwijst hier naar CDA-leider Buma die het verheerlijken van geweld en terreur strafbaar wil stellen. Hoe zit het dan met het weren van imams? Toen er verleden jaar in Rijswijk een bijeenkomst zou plaatsvinden waar een imam zou spreken die ‘banden zou hebben met jihadisten’, sprak VVD-kamerlid Azmani: “De vrije samenleving dient beschermd te worden.” Het visum van de imam moest worden ingetrokken en liever nog zou het hele gala niet door moeten gaan. Gedachtenpolitie?

 

On door Ballonnendoorprikkerinangst, democratie, filosofie, islam, polarisatie, politiek, vrijheid, wetgeving4 reacties