Op weg van werk naar huis zat ik wat langer in de auto dan normaal. De sneeuwvlokken maakten dat het allemaal wat minder snel ging. In mijn autootje zat ik te luisteren naar een reportage over terugkeer van Syrische vluchtelingen. Aanleiding voor de reportage waren uitspraken van de Libanese president Aoun. Aoun vond de situatie in Syrië veilig genoeg voor de terugkeer van de vluchtelingen. In de reportage werd in twijfel getrokken of het land werkelijk veilig is. Om de eventuele veiligheid van Syrië gaat het mij niet. Het gaat mij om een uitspraak van de migratie- en vluchtelingenwoordvoerder van de VVD, Malik Azmani. Volgens Azmani is het een plicht van vluchtelingen om terug te keren en hun land weer op te bouwen. 

Nu is Azmani niet de enige politicus die beweert dat vluchtelingen na een oorlog weer terug moeten om ‘hun land’ op te bouwen. Er zullen vast ook vluchtelingen zijn die graag weer teruggaan en weer aan een nieuwe toekomst in hun moederland gaan bouwen. Of dat een plicht is, waag ik toch zeer te betwijfelen. Een land waar jouw veiligheid en die van je bezittingen niet kon en nog steeds niet kan worden gegarandeerd. Een land waar een deel van de bevolking in opstand kwam tegen de heerser. Een opstand die uitmondde in een burgeroorlog. Een burgeroorlog waarbij alle westerse regeringen de kant van de opstandelingen kozen, dus tegen die heerser, maar geen enkele regering de daad werkelijk bij het woord durfde te voegen. Een keuze die mede heeft geleid tot de vluchtelingenstroom.

Een land waar door de chaos die daardoor ontstond de barbaren van IS konden huishouden. Want zoals al eerder geschreven, leven groepen als IS van chaos en geweld. Die barbaren moesten natuurlijk wel worden bestreden. Daarbij koos iedere ‘macht’ zijn eigen partner. Hierdoor vielen door de regering, rebellen, Amerikaanse, Russische, Iraanse, Israëlische, Nederlandse en vast ook nog van andere landen geworpen bommen op je dak. Een land waar wereld- en regionale machten hun wedstrijdje ver plassen houden en hielden. Het Israëlische bombardement op Iraniërs in dat land is slechts een laatste voorbeeld hiervan. Een voorbeeld uit een rij waarin ook de Turkse operatie ‘Olijftak’ een prominente plek inneemt. Een land waar jij toevallig geboren bent en waar door al die partijen voor miljarden aan kogels en bommen is verschoten, daarvan heb jij de plicht om het weer te gaan opbouwen?

Het is nogal wat om als Nederlandse politicus tegen een Syriër die huis en haard moest verlaten en tegen betaling van veel geld en via al die ‘humane’ kampen in Turkije en Griekenland naar hier is gekomen, te zeggen: ga maar weer terug, wij gooien geen bommen meer dus is het veilig. Als Syrische vluchteling zou ik dan aan Azmani com suis vragen: “kan ik dan op eenzelfde bedrag voor die wederopbouw rekenen als jullie hebben besteed aan het vernietigen van mijn vaderland?”