Tag: Turkije

‘Die K.. Nederlanders’

“Kijk nou naar de situatie dat Marokko weigert te praten over de terugkeer van uitgeprocedeerde asielzoekers. Dat deze mensen überhaupt in die procedure komen is al bespottelijk, want ze komen immers uit een veilig land. Maar dat kan je nog zien als een slappe houding van ons. Maar dat Marokko ons zelfs een gesprek weigert om hun eigen mensen terug te krijgen vraagt om een keiharde reactie.” Dit advies geeft Jan Roos in zijn wekelijkse column bij De dagelijkse Standaard, aan staatsecretaris van Justitie en Veiligheid Boekers-Knol.  Boekers-Knol, zo is te lezen in de Volkskrant: “wilde hierover een gesprek met de ‘juiste minister’, maar kreeg nul op het rekest.”  Haar: “is te kennen gegeven dat het geen zin heeft om langs te gaan, want ik zou daar niet binnenkomen.” 

Bron: Wikipedia

Roos is niet de enige die zich opwindt over de Marokkaanse houding. Zoals we in de Volkskrant kunnen lezen vond de VVD-fractie het: “Te gek voor woorden,” en luisterde Groenlinkser Van Oijk: “met stijgende verbazing.” Volgens de VVD is de: “weigering reden te meer om diplomatieke maatregelen te nemen tegen landen die hun uitgeprocedeerde asielzoekers niet terugnemen.” Iets minder ferm dan Roos maar toch. Vrij naar voormalig huisarts en PvdA wethouder Rob Oudkerk zou je bijna uitroepen: ‘die ‘K… Marokkanen’

Maar toch. In deze zelfde week zette Turkije twee vrouwen uit naar Nederland. De vrouwen worden, zo lees ik in de Volkskrant verdacht: “van deelname aan een terroristische organisatie.” De gezamenlijke reactie van de ministeries van Justitie en Veiligheid en Buitenlandse Zaken luidde: “Het kabinet betreurt dat Turkije ondanks alle inspanningen alsnog eigener beweging tot uitzetting is overgegaan.” Zouden de Turken nu ook die ‘K.. Nederlanders’ denken?

Nee, die in Turkije ‘ongewenste asielzoekers’ had politiek Den Haag liever niet hier gehad. Ze hebben immers ‘ons land en alles waar we voor staan’ verraden. Die hebben hun recht om hier te mogen zijn verspeeld. Van een van de twee, die naast de Nederlandse ook de Marokkaanse nationaliteit had, was zelfs de Nederlandse nationaliteit afgenomen. Dus hoe kon die nu naar Nederland worden teruggestuurd, ze was immers Marokkaanse. Vreemd trouwens dat in dergelijke gevallen alleen de Nederlandse nationaliteit wordt afgenomen van iemand die ook nog een andere heeft. Dit voor een overheid die al haar onderdanen gelijk moet behandelen. 

Wat de Marokkaanse beweegredenen zijn, wordt niet duidelijk. Die zou zomaar eens dezelfde kunnen zijn als de Nederlandse: ‘door Marokko te verlaten en asiel aan te vragen in Nederland heb je Marokko en alles waar het land voor staat verraden. Die hebben hun recht om in Marokko te mogen zijn verspeeld.’ 

On door Ballonnendoorprikkerinfilosofie, logica, politiekEen reactie plaatsen

‘Waar moeten we ze op komen halen?’

  “Terwijl een Turks offensief tegen de Koerden in Syrië in volle gang is, opent president Erdogan een ‘tweede front’ tegen Europa. Hij dreigt ‘de poorten open te zetten’ naar Europa voor de 3,5 miljoen Syrische vluchtelingen in Turkije, als de EU haar kritiek op de inval niet inslikt” Zo is te lezen in een artikel van Arnout Brouwers in de Volkskrant. Brouwers doet verslag van  het debat hierover in de Tweede Kamer en de Europese Unie en dat stemt tot treurnis. Dieptepunt, zo vindt de Ballonnendoorprikker, is de reactie van VVD-kamerlid Koopmans: “We moeten voorkomen dat sancties Nederlandse inkomens en banen raken.” Dat het maar duidelijk is, een Nederlandse baan is belangrijker dan het leven van een Koerd.

Bron: Wikipedia

Tja… Nog niet eens zolang geleden stond het gros van de politici te juichen. Het was gelukt om de stroom vluchtelingen naar Europa te stoppen. In ruil voor vele miljarden zou Turkije de Syrische vluchtelingen opvangen. Een ‘prachtige’ deal tussen de Europese Unie en Turkije bereikt onder premier Ruttes voorzitterschap. Een deal die door toenmalig PvdA-leider Diederik Samsom ‘een blauwdruk voor andere routes’ werd genoemd. En inderdaad hangt het Europese migratiebeleid tegenwoordig van deals aan elkaar. Voor wie er een goed beeld van wil krijgen, lees het boek Niemand wil ze hebben van journalist Linda Polman.

“Natuurlijk gebruikt hij Syrische en andere vluchtelingen als machtsmiddel. Natuurlijk chanteert hij de Europese leiders, maar laten die zich niet ook maar al te graag chanteren in de hoop dat hij hun probleem maskeert?” Die vraag stelde ik in de Prikker van 15 april 2016. En nu is het dan zover. Het geld is overgemaakt en de vluchtelingen worden als machtsmiddel gebruikt. ‘Hou je bek, anders laat ik ze los’, schreeuwt Erdogan tegen de Europese Unie en meteen zijn de problemen die met de deal werd gemaskeerd weer zichtbaar. Recent schreef ik: “Als de geschiedenis iets leert dan is het dat de machtigen sollen met de minder machtigen.” Nu is de macht van Erdogan niet zo groot. Zijn macht lijkt groot door die onderlinge Nederlandse en Europese verdeeldheid. Die maakt Erdogan machtig. Ja, Turkije heeft een flink leger. Economisch is het een wankel land en intern is het tot op het bot verdeeld. En zoals zovelen voor hem probeert hij de interne zwakte te verbloemen door een ‘ gezamenlijke vijand’ te benoemen en een oorlog te beginnen.

Beste heren politici van welk pluimage dan ook. Het enige wat u nu moet doen, is de volgende vraag stellen: ‘Waar moeten we ze op komen halen?’ Die vraag maakt Erdogan ineens machteloos. Daarmee geeft u het signaal af dat Europa zich niet laat chanteren. Tevens corrigeert u daarmee de in 2016 gemaakte fout. Die 3,5 miljoen Syrische vluchtelingen vangen we op en we zorgen ervoor dat ze een nieuw leven kunnen opbouwen. 

Die vraag laat u volgen door de woorden: wij laten ons niet meer chanteren! Die miljarden die u voor deze vluchtelingen kreeg, waren de laatste die u van Europa zult ontvangen. Alle Europese investeringen in uw land worden met onmiddellijke ingang stopgezet. Wij bevriezen alle tegoeden van Turkije en haar inwoners. Alle handel met uw land wordt met onmiddellijke ingang stopgezet. Wij geven een negatief reisadvies voor Turkije en ontraden onze inwoners om naar uw land op vakantie te gaan. Als laatste achten wij ons richting Turkije niet meer gebonden aan artikel 5 van de NAVO. 

Maar ja, in 2016 hadden onze leiders al zwakke knieën en gezien het gekrakeel en de angst voor een werkloze Nederlander, zal de schreeuwlelijk wel weer zijn zin krijgen. Leiderschap zal ook nu wel weer ver te zoeken zijn. Van principes kun je immers niet eten en dus is een Nederlandse baan belangrijker dan het leven van een Koerd.

On door Ballonnendoorprikkerineconomie, Europa, filosofie, geschiedenis, politiekEen reactie plaatsen

Hedendaags imperialisme

“Ik kijk uit naar de excuus/flauwekulverhalen van de pc-crowd. Want ze zullen iets moeten verzinnen nu Turkije doet waar verstandige mensen als ik al jaren om roepen — de creatie van een veilige zone in Syrië, waar Syriërs veilig kunnen leven.”Met deze passage beëindigt Michael van der Galien bij De dagelijkse Standaard een artikel over de Turkse president Erdogan die met Amerika een veilige zone van dertig kilometer in Syrië overeen schiet te zijn gekomen. En omdat die afspraak er is kunnen alle Syriers weg uit Turkije en volgens Van der Galien ook uit Europa en Nederland. Ondanks dat ik niet tot die ‘pc-crowd’, behoor, zie ik wel wat haken en ogen.

Bron: Wikipedia

Als eerste kunnen de Verenigde Staten en Turkije wel iets afspreken met betrekking tot het grondgebied van Syrië? Zijn zij bevoegd om besluiten te nemen over het grondgebied van een ander land? Waarin verschilt het creëren en garanderen van een ‘veilige zone’ op het grondgebied van een ander land, van een bezetting? Met een beetje creativiteit kan Poetin de bezetting van de Krim dan ook wel verkopen als het ‘creëren van een veilige zone’. En wie belet Assad, als hij daartoe in staat zou zijn, om een veilige zone voor Koerden in Turkije te creëren. Of Mexico om een ‘veilige zone’ voor migranten in de Verenigde Staten te creëren? Zijn landsgrenzen en soevereiniteit alleen heilig als het in ons voordeel is? 

Vervolgens het gemak waarmee ervan wordt uitgegaan dat we dat gebied vervolgens vol kunnen plempen met vluchtelingen. Hoe zit het met de bewoners van die zone? In die dertig kilometer wonen vooral Koerden en laat dat, volgens Erdogan, nu net terroristen zijn die moeten worden bestreden. Hoe goed zou die Turkse ‘veiligheidsgarantie’ voor hen uitpakken? Nee we ‘garanderen’ dat de vluchtelingen niets overkomt. Als Koerd die in die zone woont, zou ik er niet gerust op zijn als Erdogan met zijn leger mijn veiligheid kwam garanderen. Sterker nog, menig Turk voelt zich niet veilig in het Turkije van Erdogan.

Moeten die bewoners van dat gebied het maar gewoon slikken dat anderen vinden dat er meer dan vier miljoen mensen in hun leefgebied worden gevestigd? Een gebied dat door het oorlogsgeweld danig is verwoest en waar zij moeten sappelen om rond te komen.

Is ook aan Assad gevraagd of hij die ‘zone’ zal respecteren? Hoe moet ik me het samenspel voorstellen tussen de Syrische politie, het Syrische leger en die ‘garanderende troepen’? Of mogen er geen Syrische troepen in dat gebied komen? Is dat dan niet niet gewoon sprake van annexatie? Van hedendaags imperialisme? 

Ik vraag me af of we blij moeten zijn met zo’n oplossing. Een oplossing die naar alle waarschijnlijkheid weer nieuwe ellende oproept.

On door Ballonnendoorprikkerinfilosofie, geschiedenis, terrorisme, vluchtelingencrisisEen reactie plaatsen

Oorlogsdaad

Stelt u zich eens het volgende voor. Een van uw kinderen geeft in uw tuin een feestje. De jeugdigen maken er een dolle boel van, alleen heeft uw buurman wat last van overlast. Die buurman besluit over het tuinhek te klimmen en begint in uw tuin aanwezige spullen te vernielen en op uw spruit en zijn gasten in te slaan. U komt uw huis uit, loopt naar het gebeuren en krijgt vervolgens van uw buurman te horen dat u zich er alleen mee mag bemoeien als u uw spruit en zijn gasten een flink pak slag geeft. Wat zou u doen?

woman-2853071_960_720

Illustratie: pixabay.com

Nu stelt u zich eens een land voor, bijvoorbeeld Syrië. Een buurland, bijvoorbeeld Turkije valt een deel van het land, neem bijvoorbeeld Afrin binnen omdat daar een groep, bijvoorbeeld de Koeren, zit die Turkije niet bevalt, die het als terroristisch ziet. Dat land, Syrië, stuurt vervolgens troepen naar die streek om samen met de Koerden de Turkse invallers het land uit te werpen. De Turkse regering regeert vervolgens als door een wesp gestoken. “ Er is geen probleem als Syrische troepen Afrin binnenkomen om de YPG of PKK te verwijderen. Maar als het regime van de Syrische president komt om de YPG te verdedigen, dan zullen wij handelen en niemand kan dan Turkije en Turkse soldaten tegenhouden,” aldus de Turkse minister van Buitenlandse Zaken Mevlut Cavusoglu, als we Elsevier mogen geloven.

Of niemand de Turkse soldaten kan tegenhouden, dat moet nog blijken. Nu ben ik geen aanhanger van de Syrische regering, een regering die niet gedreven lijkt om het beste te doen voor de gehele Syrische bevolking. Maar wie kan de Syrische regering, hoe slecht ook voor het eigen volk, het recht ontzeggen om de Turkse troepen met alle middelen tegen te houden? Sterker nog, om ze met alle middelen de gezamenlijke grens weer over te gooien? Heeft een land niet het recht om ongewenste strijders uit andere landen in het land gevangen te nemen en de grens over te zetten.

Is het met geweld binnenvallen van een buurland niet een daad van oorlog? Een daad die het aangevallen land het recht geeft om op te treden en daarbij alle middelen in te zetten die het nodig acht? Is in dit geval Turkije niet de agressor, ondanks alle ‘retoriek’ dat land ‘terroristen’ wil bestrijden? Zou Turkije niet veroordeeld moeten worden vanwege deze oorlogsdaad?

On door Ballonnendoorprikkerinfilosofie, geschiedenisEen reactie plaatsen

Van de muis en de olifant

“De situatie in Afrin is vreselijk, maar een veroordeling zal niets oplossen. Het klinkt misschien prachtig maar de moraal werkt hier contraproductief. Wij zijn een muis die praat tegen een olifant. Erdogan veroordelen zou geen effect hebben. Militair maken Erdogan en Rusland daar de dienst uit.” En uitspraak van Arend Jan Boekestijn in de Volkskrant. Boekestijn geeft de Minister van Buitenlandse Zaken Zijlstra gelijk dat hij Turkije niet scherp veroordeelt. Immers: “Er zit achter dat iedereen met Erdogan in gesprek wil blijven in de hoop hem te bewegen om niet nog meer gebied te bestoken. Het helpt dan niet als je hem eerst veroordeelt. Dat is een diplomatieke wet. Als de VS en de EU vanuit een moreel standpunt zeggen: wij veroordelen dit, dan heb je geen enkele invloed meer op Erdogan.”

mouse-1974360_960_720

Foto: pixabay.com

Een muis die een olifant aanspreekt, ja waarom zou die olifant luisteren? Eén tikje met zijn slurf en de muis ligt een paar honderd meter verderop. Eén poot van de olifant op de muis en de muis is een dooie muis. Waarom zou de olifant in een gesprek de muis wel serieus nemen als het weet dat de muis toch niet van zich afbijt als de olifant zich misdraagt? Waarom zou het Turkije van Erdogan zonder een veroordeling wel naar ons luisteren en verdere gebieden meer binnenvallen?

Boekestijn iets verderop in het artikel: “Ik heb het gevoel dat Erdogan weer een betere relatie met Nederland wil. Turkije heeft namelijk belangrijke economische handelsbetrekkingen met Nederland, er wonen veel Turken in ons land en bovendien heeft Erdogan bondgenoten nodig. Zijn buitenlandse politiek in het Midden-Oosten is namelijk vastgelopen nu Assad aan de winnende hand is.” De olifant die de muis nodig heeft? Als die olifant bondgenoten nodig heeft, zou hij zich dan niet anders, meer ‘muiselijk’ moeten gaan gedragen? Als dat zo is, zou de muis dan geen ‘eisen’ kunnen stellen, harde voorwaarden waaraan de olifant moet voldoen voordat hij van de diensten en de steun van de muis gebruik kan maken? Het citaat lezen kun je je zelfs afvragen of de muis aan het groeien is en de olifant aan het krimpen?

Wat fundamenteler. Zou de muis niet duidelijk moeten aangeven dat een bondgenootschap met de olifant er niet inzit zolang die olifant zijn ‘eigen kinderen’ terroriseert en opsluit omdat ze vragen stellen en zijn handelen ter discussie stellen?

On door Ballonnendoorprikkerindemocratie, filosofie, geschiedenis, logica, politiek, vrijheidEen reactie plaatsen

Morele saus

Dat Turkije buurland Syrië is binnengevallen, zal u niet zijn ontgaan. Turkije wil, zo lees ik bij NRC, een ‘veiligheidszone’ creëren van zo’n dertig kilometer. Onze minister van Buitenlandse Zaken, Halbe Zijlstra zo lees ik bij Elsevier, wil er geen oordeel over vellen, maar wil wel bewijs zien dat het een actie van zelfverdediging is. Kind van de rekening zijn de Koerden en: “De Koerden kennen een lange geschiedenis van verraad,” zoals Arnon Grunberg het in een Voetnoot in de Volkskrant schrijft. Grunberg eindigt met het cynisch definiëren van samenwerken: “degenen helpen die je morgen zal tegenwerken.”

Koerdistan

Illustratie: Wikimedia Commons

De wereldgeschiedenis zit vol van dergelijk verraad. De Koerden zijn hierin niet de enigen. Inderdaad riep, zoals Grunberg schrijft, president Bush de Eerste de Koerden op om in opstand te komen tegen Saddam Hoessein. Toen zij dat deden liet Bush hen aan hun lot en vooral aan Saddams ‘terreur’ over. Trouwens Saddam Hoessein zou, als hij nog leefde, ook een boekje open kunnen doen over ‘helpen en tegenwerken’. Net als buurland Iran en vele andere landen en volkeren. Bekend is ook het verhaal van Osama Bin Laden. De ‘nuttige idioot’ in de strijd in Afghanistan tegen de Sovjet Unie. Alleen zette hij zijn strijd voort tegen zijn oude ‘vrienden’ en leveranciers van trainingen wapens. Dit geheel volgens de definitie van Grunberg.

Nu is ‘konkelen’ en het ‘de-vijand-van-mijn-vijand-is-mijn-vriend-denken’ iets van alle tijden. Wat knelt er dan? Waarom hebben volkeren en landen dan zo’n hekel aan het westen en veel minder aan konkelende Russen, Chinezen of Arabieren? Zou dat te maken kunnen hebben met de morele lading of ‘saus’ die het weten over haar gekonkel gooit? Het refereren aan idealen van vrijheid, democratie en zelfbeschikking? referenties die worden ‘vergeten’ zodra er financieel of enig ander gewin om de hoek komt kijken?

Zou dat het antwoord zijn op de bekende vraag  ‘why do they hate us so much?’ Zou die morele saus ‘maken dat “degene helpen die je morgen zal tegenwerken,” westerse landen zo wordt aangerekend?

On door Ballonnendoorprikkerindemocratie, filosofie, geschiedenis, vrijheidEen reactie plaatsen

Loyaliteit

In Turkije is een referendum gehouden, dat zal jullie niet zijn ontgaan. Ook in Nederland konden stemgerechtigden laten weten of ze het eens waren met de voorstellen of niet. De uitkomst van dat referendum heeft niet alleen gevolgen voor Turkije, maar ook voor Nederland, zo viel te horen op Radio1 bij het programma Nieuws en Co. Een van die gevolgen is dat de ‘loyaliteitsvraag’ weer wordt gesteld. Die luidde ongeveer als volgt: ’Hoe loyaal ben je aan Nederland als je JA stemt en dus voor de ‘afbraak van de ‘democratie’ in Turkije?’

dubbele loyaliteit

Illustratie: Trouw

Het gaat mij even niet om het al dan niet democratische karakter van Turkije na het referendum. Dat laat ik graag aan anderen over, of aan mezelf, maar nu even niet. Het gaat mij om ‘loyaal zijn aan’ Nederland of welk ander land. Aan de ‘loyaliteit’ van mensen met twee paspoorten wordt immers ook getwijfeld. Hoe doe je dat, loyaal zijn aan een land in het algemeen en Nederland in het bijzonder?

Sta je dan te juichen als het Nederlands elftal wint of als Epke de rekstok vijf keer achterelkaar loslaat, weer vastgrijpt en olympisch goud wint of Max Verstappen de Grote Prijs van Spanje wint? Als dat zo is, dan kan aan de ‘loyaliteit’ van veel mensen worden getwijfeld.

Ben je loyaal aan een land als  je de maatregelen van de regering toejuicht en verdedigt? Erdogan, maar ook Trump lijken dit loyaal te vinden. Als dit loyaliteit is, dan mag aan de loyaliteit van velen worden getwijfeld, om te beginnen aan de loyaliteit van de Ballonnendoorprikker. In diverse schrijfsel heb ik immers kritische vragen gesteld bij regeringsmaatregelen.

Ben je loyaal aan een land als je trouw belasting betaalt en de wetten respecteert? Waarom zouden we dan juichen met de successen van Max Verstappen? Hij woont inmiddels in Monaco en dat is vast niet alleen vanwege de zee en het mooiere weer. Verstappen is niet de enige zoals de Panama-papers uitwijzen en de vele Nederlanders in Brasschaat laten zien.

Toch verwarrend dat ‘loyaal’ zijn aan ‘je land’, zelfs als je maar één paspoort en nationaliteit bezit.

On door Ballonnendoorprikkerincultuur, filosofie, polarisatie, politiek2 reacties

Syriëisering

Wat er in ruim een week al niet kan veranderen. Vorige week nog vertelde de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken dat het verwijderen van de Syrische president Assad niet langer de prioriteit had. Het was aan de Syrische bevolking om de toekomst van het land en het lot van Assad te bepalen. Een paar dagen later vallen er doden door gifgas na een luchtaanval van het Syrische leger. Weer een paar dagen later vallen er Amerikaanse kruisraketten op het Syrische leger en dan is het verdrijven van Assad ineens weer een doel, aldus de Amerikaanse VN-ambassadeur Nikki Haley. Dit naast de andere doelen: het verslaan van IS en het verwijderen van de Iraanse invloed in Syrië. Wat zal de komende week brengen?

Drie Amerikaanse doelen, drie keer iets wat er niet meer moet zijn: IS, Iran en Assad moeten weg. Het Turkije van Erdogan zal er de Koerdische strijdgroepen aan toevoegen. Als je het de Iraniërs vraagt, dan zou het kunnen dat zij de Amerikanen weg willen hebben. Zo zal iedere partij die bij het conflict betrokken is, iets en vooral iemand benoemen die weg moet.

Laten we eens aannemen dat de Amerikanen zo succesvol zijn dat ze alle drie hun doelen behalen. Wat moet er dan gebeuren? Hoe zou de Syrische samenleving er dan uitzien? Welke rol zouden de Koerden dan vervullen en welke rol de andere bevolkingsgroepen? Welk wenkend perspectief hebben de Amerikanen de Syriërs te bieden?

Waarom zouden het de Amerikanen, Russen, Turken, Iraniërs moeten bepalen wat het beste is voor Syrië? Wat als de Syriërs liever geen Amerikaanse, Russische, Turkse, Iraanse enzovoort bemoeienis willen? Hoe meer partijen met belangen, hoe moeilijker het is om een probleem op te lossen. Zou het conflict in Syrië niet gebaat zijn bij terugtrekking van alle buitenlandse partijen, bij ‘Syriëisering’ van het conflict?

On door Ballonnendoorprikkerinfilosofie, geschiedenis, polarisatieEen reactie plaatsen

Nog een alternatieve werkelijkheid

Twee keer kwam ik deze week een interview tegen met Mustafa Aslan de campagneleider van de AK-partij in Nederland. De eerste keer in de Volkskrant en op vrijdag 24 maart in Dagblad de Limburger.  Twee keer krijgt Aslan de gelegenheid om zijn werkelijkheid te schetsen. In Dagblad de Limburger wordt hem gevraagd naar de duizenden mensen met een afwijkende mening die vastzitten. Aslan: “ Jij bekijkt Turkije door een Nederlandse bril. Dat snap ik. Maar als je wilt begrijpen moet je de situatie in Turkije kennen. Dit is een land dat bijna dagelijks wordt getroffen door aanslagen. Dat haalt het nieuws hier niet, maar het gebeurt wel. Ik wil de aanslagen in Frankrijk en België niet relativeren, maar in Turkije zijn vorig jaar 1.000 mensen gestorven bij aanslagen. En we grenzen aan IS gebied. Dan moeten er andere maatregelen worden genomen dan hier in Europa.”

Hayir

foto: NRC

Beste meneer Aslan, laten we even teruggaan naar het jaar 2015. In dat jaar werden er in Turkije twee maal verkiezingen gehouden. De eerste keer leed uw AK-partij een overwinningsnederlaag, vergelijkbaar met die van de VVD afgelopen verkiezingen. Uw partij kreeg veertig procent van de stemmen, maar verloor de absolute meerderheid. Grote winnaar was de van oorsprong Koerdische HDP. Uw partij moest een coalitie vormen, maar dat lukte met geen enkele van de andere partijen. Daarom schreef de president Erdogan, nieuwe verkiezingen uit voor november. Uw AK-partij kreeg toen wel een meerderheid van de stemmen en kon alleen verder regeren. Tot zover niets bijzonders.

Nou ja, niets bijzonders, internationale waarnemers concludeerden dat die tweede verkiezingen niet geheel democratisch waren verlopen. Bovendien was er nog iets. In de periode tussen de twee verkiezingen begon uw geliefde president deel te nemen aan de strijd tegen het terrorisme, iets waar hij zich voor die tijd niet mee bemoeide. Het was echter niet het door u genoemde IS dat de Turkse klappen kreeg, maar de Koerden. Die reageerden hierop en dit leidde ertoe dat uw president Erdogan het vredesproces met de Koerden beëindigde en de strijd hervatte. De strijd tegen de Koerden in Turkije en buurland Syrië. Iets wat de Koerdische PKK en andere strijdgroepen, niet zomaar lieten gebeuren. Zij sloegen terug door aanslagen op vooral leger en politie te plegen.

Resultaat van deze oorlog: uw president Erdogan kon allerlei maatregelen nemen om het de oppositie lastig te maken, de Koerden ‘verketteren’ en als ‘sterke man’ de verkiezingen winnen. Voeg daarbij de manier waarop nu inderdaad duizenden mensen het leven onmogelijk wordt gemaakt en het geschreeuw van de afgelopen weken en dan vraag ik u, meneer Aslan, wilt deze man waar u van houdt de bijna absolute macht geven, ga uw gang. Het valt mij trouwens op dat alleen in autocratisch of dictatoriaal geregeerde landen, mensen van de machthebber houden. Ik hoor Duitsers niet roepen dat ze van Merkel houden, of Nederlanders van Rutte.

On door Ballonnendoorprikkerindemocratie, geschiedenis, politiek, terrorisme1 reactie

Kleuterklas gedrag

Turkse bewindslieden willen in Nederland campagne komen voeren voor het referendum om de macht van de Turkse president uit te breiden. Dit is tegen het zere been van campagne-voerende Nederlandse politici: die ministers moeten thuisblijven en niet hier komen pleiten voor het geven van ‘dictatoriale bevoegdheden’ aan de Turkse president. Is dat niet vreemd voor een land dat democratie en vrijheid van meningsuiting hoog in het vaandel heeft staan? Inderdaad is er heel veel aan te merken op de Turkse grondwetswijziging. Een wijziging die flink hakt in de peilers van de democratie. Zou het dan niet beter zijn om die aanmerking ook daadwerkelijk te maken en deze ook duidelijk te maken aan Turkse bewindslieden en Turkse staatsburgers, bijvoorbeeld tijdens diezelfde bijeenkomsten?

kleuterklas gedrag

Foto: Aha!

Een Turkse president die daarop Nederland ‘nazi-overblijfselen en fascisten’ noemt en het democratisch gehalte van Nederland ter discussie stelt. Ministers van dat land die dreigen met sancties als hun collega minister geen campagne in Nederland mag komen voeren. Is het niet wrang dat een president zich beroept op democratische vrijheden zoals de vrijheid van meningsuiting, terwijl deze vrijheid in zijn eigen land met voeten wordt getreden? Dat journalisten en vele andere inwoners van zijn land in de cel zitten zonder een eerlijk proces of zelfs überhaupt zonder proces? Dat vele mensen hun beroep niet meer mogen uitoefenen omdat, ja waarom eigenlijk? Omdat ze tegen de grondwetswijziging zijn?

Aan beide kanten van deze rel zijn er partijen die ervan profiteren en het vuurtje blijven opstoken. Zou geen van de heren en dames zich zorgen maken over het beeld dat zij oproepen met dit ‘kleuterklas gedrag’? Mogen we van leiders van landen niet wat meer bedaardheid en terughoudendheid verwachten?

Rest niet slechts de conclusie dat we hier getuige zijn van een in en in trieste klucht? Een klucht met de democratie en de vrijheid als grote verliezers? Dus een klucht zonder lach en met alleen maar tranen?

On door Ballonnendoorprikkerindemocratie, polarisatie, politiek, vrijheid4 reacties