Wat er in ruim een week al niet kan veranderen. Vorige week nog vertelde de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken dat het verwijderen van de Syrische president Assad niet langer de prioriteit had. Het was aan de Syrische bevolking om de toekomst van het land en het lot van Assad te bepalen. Een paar dagen later vallen er doden door gifgas na een luchtaanval van het Syrische leger. Weer een paar dagen later vallen er Amerikaanse kruisraketten op het Syrische leger en dan is het verdrijven van Assad ineens weer een doel, aldus de Amerikaanse VN-ambassadeur Nikki Haley. Dit naast de andere doelen: het verslaan van IS en het verwijderen van de Iraanse invloed in Syrië. Wat zal de komende week brengen?

Drie Amerikaanse doelen, drie keer iets wat er niet meer moet zijn: IS, Iran en Assad moeten weg. Het Turkije van Erdogan zal er de Koerdische strijdgroepen aan toevoegen. Als je het de Iraniërs vraagt, dan zou het kunnen dat zij de Amerikanen weg willen hebben. Zo zal iedere partij die bij het conflict betrokken is, iets en vooral iemand benoemen die weg moet.

Laten we eens aannemen dat de Amerikanen zo succesvol zijn dat ze alle drie hun doelen behalen. Wat moet er dan gebeuren? Hoe zou de Syrische samenleving er dan uitzien? Welke rol zouden de Koerden dan vervullen en welke rol de andere bevolkingsgroepen? Welk wenkend perspectief hebben de Amerikanen de Syriërs te bieden?

Waarom zouden het de Amerikanen, Russen, Turken, Iraniërs moeten bepalen wat het beste is voor Syrië? Wat als de Syriërs liever geen Amerikaanse, Russische, Turkse, Iraanse enzovoort bemoeienis willen? Hoe meer partijen met belangen, hoe moeilijker het is om een probleem op te lossen. Zou het conflict in Syrië niet gebaat zijn bij terugtrekking van alle buitenlandse partijen, bij ‘Syriëisering’ van het conflict?