Aan een verouderde wet hoef je je niet te houden. Dat is, zo valt in de Volkskrant te lezen, in het kort wat voormalig Roermonds wethouder Jos van Rey ter verdediging betoogde op de eerste dag van het strafproces tegen hem. Van Rey “Er vindt geen politieke benoeming plaats zonder overleg binnen de partijlijn. Dat is ingeburgerd in Nederland. We doen alsof hier hel en verdoemenis is uitgebroken, maar zo gaat het met alle benoemingen. De gemeentewet is verouderd.” Hij bekend hiermee al vast schuld aan hetgeen hem ten laste wordt gelegd.
Illustratie: www.yoopdeloop.com
De redenatie van Van Rey volgend, zijn er twee soorten wetten: verouderde waar je je niet aan hoeft te houden en niet verouderde waar je je wel aan moet houden. Wanneer is een wet verouderd? Welke criteria worden hierbij gehanteerd? Wie bepaalt die criteria en dus welke wetten er verouderd zijn?
Van Rey noemt één criterium voor ‘verouderheid’ van een wet. Als iets bij wet verboden is en toch gangbaar is in een sector, als ongeveer ‘iedereen’ het doet, dan duidt dat op verouderde wetgeving. Zou Holleeder dit argument ook kunnen gebruiken? Zo van: ‘in mijn wereld is een moord, afpersing en bedreiging ingeburgerd, ongeveer iedereen doet het.’ Of een bouwbedrijf ‘in de bouwwereld is een steekpenninkje of een snoepreisje om iemand om te kopen heel ingeburgerd. De wet is verouderd.’ Of en hardrijder ‘in de wereld van ons asfaltracers is 150 kilometer per uur een slakkengangetje.’ Wellicht kan de liborverantwoordelijke Rabobankier er ook nog wat aan hebben: ‘in onze sector is het heel gebruikelijk dat we gezamenlijk bepalen hoe hoog die rente is.’ Holleeder, de bouwers, de asfaltpiraten en de Rabo-bankier zouden worden weggehoond met politici en bestuurders voorop.
Voor aanvang van het proces gaf Van Rey aan te vrezen geen eerlijk proces te krijgen. Mocht hij worden veroordeeld, welke wetten zouden dan nog meer verouderd zijn? Van iemand die jarenlang wethouder is geweest zou je mogen verwachten dat hij ervan op de hoogte is dat er maar één soort wet is, een geldende wet en daaraan moet iedereen zich houden. Gelukkig bekent hij met deze woorden al vast schuld aan hetgeen hem ten laste wordt gelegd.
“Als de wet tegen je is, discussier dan over de feiten. Als de feiten tegen je zijn, discussieer dan over de wetten. Als alles tegen je is, scheldt dan de advocaat van de tegenpartij uit,” Van Rey lijkt dit advies van de Amerikaan William Badgarden te volgen. Zou een houding zoals die van Van Rey een belangrijke oorzaak kunnen zijn van het gebrek aan vertrouwen in politiek en bestuur?
Met genoegen deze prikker vanochtend gelezen!
LikeLike
Heel mooi verwoord; vooral door zijn redeneren en handelen door te trekken naar een andere context. Van Rey spreekt ook niet over “lekken van informatie”, maar over “klankborden binnen de partijlijn”. Haha….van Rey had goed een Belg kunnen zijn. In België spreekt men ook niet over liegen, maar over “beneven de waarheid spreken”.
LikeGeliked door 1 persoon
Dag Gerrit,
Ja, verhullend taalgebruik had ook een aanleiding kunnen zijn om over Van Rey te schrijven. Niet alleen over Van Rey trouwens.
LikeLike
Leuk stuk Frans. Mooi hoe je zijn handelen in diverse perspectieven plaatst. Die van een crimineel (ofschoon hun handelen per definitie buiten de wet valt), een bankier, een aannemer.
LikeLike
Dag Ivo,
Verschilt dat van een bestuurder die de wet overtreedt van een crimineel die een ander afperst? Beiden handelen buiten de wet, wat niet wil zeggen dat al hun handelen buiten de wet valt.
LikeLike