Na een daad van terreur hoor je steevast dezelfde riedels. Riedels waarin aan de ene kant erop wordt gehamerd dat we ‘ons niet laten afschrikken’, dat ‘we zullen overwinnen’ en dat we ‘schouder aan schouder’ moeten staan. Al snel daarna volgen ‘het duidelijk benoemen’ van de oorzaken die tegenwoordig dan gelegen zij in ‘de islam’ of het islamisme’ en dat het niet benoemen een vorm van ‘politiek correct wegkijken’ is dat op instigatie van de ‘elite’ door de ‘mainstream media’ wordt overgenomen. ‘Schouder aan schouder’ staan verwordt zo al heel snel tot ‘met de rug naar elkaar toe’ staan.

Illustratie: Bloggen.be

Na de aanslag in London van zaterdag jongstleden lijkt er een nieuwe fase ingetreden. Eentje waarin de Amerikaanse president zich met de zaken gaat bemoeien door er wat tweets tegenaan te gooien en zich bemoeit met de binnenlandse aangelegenheden van een bevriend land, gaat reageren op uitspraken van de burgemeester van Londen. Is dat niet diep treurig? Gelukkig laat de burgmeester op een onderkoelde Britse manier via zijn woordvoeder weten dat: “He has more important things tot do than to respond to Donald Trump’s illinformed tweet …” Voor de media is dit ‘smullen geblazen’ en er worden weer veel ‘papieren en digitale kolommen ‘aan besteed.

Zelfs de niet zo mainstream Ballonnendoorprikker schrijft er nu al over. Hij vraagt zich af hoe het kan dat iemand die tot president van de Verenigde Staten is gekozen, het niveau van de kleuterschool niet ontstegen lijkt. Een president die het als een van zijn belangrijkste opdrachten ziet om islamisten van IS te bestrijden, die vervolgens voor 110 miljard dollar aan wapens verkoopt aan de islamisten in Saoedi-Arabië en vervolgens ruzie gaat zoeken met bondgenoten.

Ook vraagt de Ballonnendoorprikker zich af of die ‘papieren en digitale en kolommen’ geen beter lot verdienen. En dus vooral of deze ‘terror after the terror’ hem niet bespaard kan blijven.