Assepoester

Ruim een maand geleden maakte ik een klein vreugdesprongetje om een stukje Venlo: de Lage Loswal. Een stukje van de oude Venlose Haven waar je een paar jaar geleden je auto kon parkeren op een aftandse bodem bestaande uit beton, asfalt en straatstenen die in  willekeurig verband lagen. Dat aftands gold niet alleen voor de bodem, het geheel was van een deerniswekkende treurigheid. Bij een wassende Maas was parkeren gevaarlijk omdat het gebied als een van de eerste delen van de stad onder water liep. Menig Duitse en andere kooptoerist is daardoor al eens verrast. Terug naar dat vreugdesprongetje.

Eigen foto

Dat sprongetje werd veroorzaakt door wat ik zag. Nadat de Lage Loswal lange tijd gesloten was omdat er werd gewerkt, konden we eindelijk het resultaat zien van dat ‘gewerk’ en dat mag er zijn. Sterker nog, ‘Assepoester’ bleek een ‘mooie prinses’ te zijn geworden. En ik was niet de enige die er zo over dacht. Bij de warmte die begin juni haar intrede deed, bleek het een  plek waar mensen graag vertoefden. Zitten op een van de bankjes of op een dekentje in het gras. Kinderen die speelden met het ‘watertoestel’. Jeugdigen die van de Wal in de Maas sprongen om zich te verkoelen. Een ‘trappenrij’ of anders omschreven: een tribune van een openlucht theater. Een ideale plek om als band of toneelgezelschap een optreden te verzorgen. Ik bleek niet de enige die er deze potentie in zag. Popcentrum Grenswerk organiseert er al een aantal concerten. Het enige wat er (nog) ontbrak was een kiosk waar je wat te drinken en een klein hapje kon nuttigen.

Helaas was dat vreugdesprongetje van korte duur. Twee weken geleden sloot burgemeester Scholten het gebied af voor publiek. Waarom? (I)n met name de avonden en nachten zorgde dat vooral voor overlast. Er waren samenkomsten van te veel personen waarbij drank en drugs regelmatig in het spel was,” Daarom is er een hek omheen gezet en zal er bewaking zijn en dat blijft zo totdat er verlichting is geplaatst en bewakingscamera’s zijn opgehangen: “Pas als die twee zaken zijn geregeld, zal de burgemeester de Lage Loswal weer openstellen,” zo is te lezen bij OmroepVenlo. De prinses is weer Assepoester: de schoonheid verborgen voor eenieder.

Overlast met drank en drugs komt vaker voor en daar moet je tegen optreden. Optreden tegen degenen die de overlast geven. Om een zo’n mooi gebied geheel af te sluiten om overlast in de avond en nacht te voorkomen, gaat wel erg ver. Hiervan zijn niet alleen de overlastgevers de dupe. Gelukkig heeft Assepoester een ‘glazen muiltje’ verloren en is de gemeente als een verliefde prins op zoek naar de voet bij het ‘muiltje’. Het lijkt er echter op dat die ‘prins’ het ‘muiltje’ aan de voet van een van de ‘gemene halfzusters’ wil stoppen. Ja, wat verlichting is niet verkeerd, maar zijn er geen andere manieren om die overlast te voorkomen dan verlichting en camerabewaking?

Zoals ik schreef, ontbreekt er een kiosk waar je wat kunt drinken een klein hapje kunt nuttigen. Daarom moet iedere bezoeker zijn eigen drank en eten meenemen. Dit leidt tot uitpuilende vuilnisbakken en rommel op de grond. Gevolg hiervan is ook dat er geen toezicht is anders dan toezicht door andere bezoekers. Zou een dergelijke kiosk of misschien twee niet een veel betere en vooral prettigere oplossing zijn voor het overlastprobleem? Het zorgt ervoor dat er in avonduren gevarieerder publiek zal zijn. Het meeslepen van eigen eten en vooral drank zal dan minder worden. Dus zal er minder rommel liggen. De kioskhouder en de medewerkers houden het gebied mee schoon en zorgen voor ‘toezicht’ op het drankgebruik. Nee, het is geen garantie dat er nooit meer iets verkeerds gebeurt. De kans erop wordt, denk ik, veel kleiner. Zou dat niet de ‘prinses’ moeten zijn aan wiens voet de gemeente het ‘glazen muiltje’ moet schuiven? Zou dat de ‘schone prinses’ die de Lage Loswal nu is, niet nog schoner maken?   

Overheidstaak

Voor degenen die het nog niet wisten in Venlo ligt de Brightlands Campus Greenport. Op de campus zitten start-ups, ondernemers, kennisinstellingen en onderzoeksinstituten die zich richten op de voedselsector. Ze werken samen aan, zoals het op de site van de campus staat beschreven: “innovaties op het gebied van gezonde voeding, future farming en bio-circular economy.” De campus is gevestigd in de twee blikvangers van het voormalige Floriade-terrein: de Innovatoren en Villa Flora. En het is een succes.

Innovatoren. Bron Wikipedia

Ja, want die gebouwen zitten vol. Daarom wordt er op de campus een Brighthouse gebouwd. “Op dit moment zijn er op de Venlose campus zestig organisaties en zestien R&D-faciliteiten gevestigd. Er werken ruim 650 mensen,” zo lees ik op de site van Omroep Venlo. Dat is: “een kopie van de twee Bright Houses die in het voorjaar in gebruik zijn genomen op de  Brightlands Chemelot Campus in Geleen. Door die gebouwen te kopiëren zijn de kosten lager, is er minder kans op fouten en kan de bouw sneller plaatsvinden.” Met dat Brighthouse: “moet er ruim 8.600 vierkante meter vloeroppervlakte worden toegevoegd .” Dat allemaal voor € 22 miljoen en daar kunnen dan weer nieuwe bedrijven en start-ups in. Tot zover niets bijzonders.

“De Provincie Limburg levert de grootste bijdrage: 17,6 miljoen euro. De gemeente Venlo draagt 4,4 miljoen bij aan de ontwikkeling.” Wat? Gaan we dat bedrijfsverzamelgebouw, want dat is het, met overheidsgeld bekostigen? Is het een taak van de overheid om bedrijfsgebouwen te betalen en ‘huurbaas’ te worden voor bedrijven? Als er werkelijk vraag is voor meer bedrijfsterrein op die plek, dan moet er toch vast wel een projectontwikkelaar zijn die er brood in ziet. Dan moet het toch niet zo moeilijk zijn om een investeerder te vinden die het zaakje wil betalen? Is dit een gat waar de overheid in moet springen? Zeker een overheid die zo slecht bij kas zit als de gemeente Venlo. Een gemeente met forse tekorten oude zorg van jeugdigen en ouderen die ondersteuning nodig hebben.

A propos zorg en jeugdigen. Een groot probleem voor veel jeugdigen is het vinden van een woning. Vooral voor jeugdigen die hierbij extra ondersteuning en begeleiding nodig hebben, is er geen woonruimte te vinden. Jeugdigen die zonder die woning of in te dure zorgvoorzieningen blijven hangen of op straat wonen en leven. Behalve ellende voor de jeugdigen kost dit de samenleving in het algemeen en de gemeenten in het bijzonder veel geld. De ‘woningmarkt’ voor jeugdigen wordt vooral overgelaten aan huisjesmelkers zoals onze race-prins-van-Oranje, die woningen opsplitsen en er kamers van maken. Kamers die ze duur verhuren.

Zouden de twee overheden en vooral de gemeente Venlo hun geld niet beter kunnen investeren in het bouwen van goede betaalbare woningen voor jeugdigen in het algemeen en voor jeugdigen die extra ondersteuning nodig hebben?

Borden en het bos

De overheid en begrijpelijk communiceren, dat is een lastige combinatie. Mensen vragen duidelijkheid en die wringt vaak met juridische vereisten of ‘slagen om de arm’ die een bestuurder wil houden. Bezuinigen wordt  ‘besparen’, sparen heeft immer een positieve betekenis, je legt een appeltje voor de dorst opzij. Weer een ander maakt er ‘ombuigen’ van, een andere richting nemen, ook dat klinkt positief. Tijdens een wandeling door mijn woonplaats Venlo werd mij duidelijk dat overheidscommunicatie ook op een andere manier lastig kan zijn.

Door de borden het bos niet meer zien

Hoe dat mij duidelijk werd? Bekijk de bijgevoegde foto. Op één punt zeven borden die mij iets duidelijk proberen te maken. Laat ik met de borden aan de rechterkant beginnen. Een goede lezer begint bovenaan de bladzijde: “Parkeervakmarkering ontbreekt.” Nu ken ik de situatie in die straat vrij goed en als je goed kijkt, dan zie de parkeervakmarkering.

Op het bord eronder lezen we: “Uitbreiding zone betaald parkeren ingangsdatum 01-01-2018.” Zou het taalkundig gezien niet logischer zijn om beide borden om te wisselen? Dat even terzijde. Zoals gezegd ken ik de situatie vrij goed en de straat waarvoor het bord staat valt al bijna twintig jaar in de betaald-parkeren-zone, dus hoezo uitbreiding? Deze twee borden geven misleidende informatie.

Dan de bordenreeks links, weer van boven naar beneden. Als eerste het bord met de hand en de munt, we gaan dus een betaald-parkeren-zone in. Oké dat begrijp ik. Dan het tweede, we gaan een betaald-parkeren-zone in. Oké, maar dat wisten we toch al, want dat vertelde het bovenste bord ons. Het derde bord. We verlaten een zogenaamde ‘blauwe zone’, een gebied waar je een parkeerschijf voor je voorruit moet leggen en je maximaal twee uur mag parkeren. Mooi dat we dat weten, maar is het niet logisch dat die zone eindigt als we een betaald-parkeren-zone ingaan? Iets wat de bovenste twee borden ons al lieten weten. De ene zone eindigt immers waar de andere begint.

Nu wordt het pas echt interessant, de laatste twee borden. Het vierde bord van boven verbiedt ons om van deze zijde deze straat in te rijden. Het vijfde, onderste, bord: fietsers mogen wel van deze kant de straat in. Als fietser heb je niets met die borden over de parkeersituatie. Als automobilist mag ik van deze zijde de straat niet in rijden, wat moet ik dan met die andere borden? Die borden geven informatie waar ik niets aan heb. Zeven borden waarvan vijf voor Piet Snot. Een gevalletje van door de ‘borden’ het bos niet meer zien?

Gemeente Venlo, doel en middel

Via Linkedin bereikte mij het bericht dat de gemeente Venlo een nieuwe Visie op Public Resources Management heeft. De visie is verpakt in een filmpje en moet duidelijk maken dat de mens centraal staat, de gemeente de slag wil maken van ‘duizend medewerkers’ naar ‘honderdduizend meewerkers’ en legt een relatie met Cradle to Cradle (C2C). De gemeente wil ook goed contact met haar oud-medewerkers behouden, ze willen er geen afscheid van nemen. “Wat een verspilling van waardevolle grondstoffen. Daar is jaren in geïnvesteerd,” aldus de voice-over. Hieronder de visie.

“De mens als grondstof?” Dat was de vraag die ik via de Facebookpagina stelde. En binnen een dag had ik antwoord. Dat is snel, zo snel reageert een gemiddelde overheid niet. Mijn complimenten.”Dat klinkt wellicht vreemd Ballonnendoorpikker als je hem er zo uit haalt, maar in de context van de visie draait het uiteindelijk allemaal om de mens. Deze is de grondstof van relaties, van communicatie, van organisatie etc. Daarnaast gebruiken we bewust bepaalde termen die de relatie leggen naar C2C.” Een antwoord dat verdere vragen oproept.

Mensen communiceren, ze gaan relaties aan en ze vormen organisaties. Maakt dat de mens tot grondstof van relaties, communicatie en organisaties? Van Dale omschrijft grondstof immers als “onbewerkt, ruw materiaal.” Dan krijgt de mens pas zijn waarde in de communicatie, relatie of organisatie. Houdt dat dan in dat een mens zonder communicatie, relatie of organisatie geen waarde heeft?

De gemeente Venlo lijkt de organisatie (of organisaties in het algemeen) centraal te stellen. De wereld draait om organisaties. Zouden er organisaties zijn als de mens geen doelen had? Of is juist het tegenovergestelde het geval, dat de communicatie, relaties en organisaties grondstoffen zijn? Grondstoffen of middelen zijn, die de mens gebruikt om zijn doelen na te streven? En kan een organisatie als de gemeente Venlo niet een periode voor iemand bijdragen aan zijn doel? En goed afscheidnemen, kan betekenen dat persoon en organisatie ook in de verdere toekomst nog iets voor elkaar kunnen betekenen.

Natuurlijk heeft een organisatie, ook de gemeente Venlo, doelen. Maar zijn organisatiedoelen niet afgeleide doelen? Afgeleide doelen van zaken die mensen willen bereiken? En is C2C zo niet ook een afgeleid doel? Het maken van producten van volledig herbruikbare grondstoffen om, en nu komt het hoofddoel, de planeet leefbaar te houden voor de mens?

Verwisselt de gemeente Venlo niet doel en middel?