Sylvia Witte geeft op haar weblog een zeer interessante analyse van radicalisering. Zij beschrijft radicalisering van moslimjongeren als een spiegel van de radicalisering van blanke niet-moslims. Allochtoon en autochtoon zal menigeen zeggen, de Ballonnendoorprikker niet want zijn die woorden geen onderdeel van het probleem? Dit naar aanleiding van de aanslagen in Brussel. Radicalisering staat de laatste jaren erg in de schijnwerpers, omdat het als een voorstadium van terrorisme wordt gezien.
Illustratie: quotesgram.com
Wat is terrorisme eigenlijk? Beatrice de Graaf hanteerde in haar DWDD college de definitie van de nationaal coördinator terrorismebestrijding. Die luidt: “Terrorisme is het uit ideologische motieven dreigen met, voorbereiden of plegen van op mensen gericht ernstig geweld, dan wel daden gericht op het aanrichten van maatschappijontwrichtende zaakschade, met als doel maatschappelijke veranderingen te bewerkstelligen, de bevolking ernstige vrees aan te jagen of politieke besluitvorming te beïnvloeden.” Daar kun je wat mee. Er is echter één probleem, deze definitie is er pas net, terwijl we al zeer lang over terrorisme spreken. Daarom naar de Vandale: “het onder druk zetten van een regering of bevolking door daden van terreur” en terreur is: “georganiseerd politiek geweld”.
Deze definities laten ruimte voor terrorisme gepleegd door (groepen) burgers, maar ook door de staat. Zo noemden de Nederlanders de Indonesische nationalisten, terroristen. De nationalisten zelf zagen zich als vrijheidsstrijders en met hen een groot deel van de wereld, waaronder de Verenigde Staten. Enkele jaren later noemden de Verenigde Staten Vietnamese opstandelingen terroristen, terwijl zij hetzelfde wilden als de Indonesische nationalisten.
Terug naar Nederland. Kan het bekogelen van gemeentehuizen, het ingooien van ramen van politici en bestuurders, bedreigingen, het ophangen van varkenskoppen niet ook worden gezien als terreur? Wordt er immers niet gedreigd met geweld, geweld toegepast soms met maatschappij-ontwrichtende zaakschade als gevolg? Dit wellicht tot vrees van (een deel van) de bevolking en het is in ieder geval bedoeld om de politieke besluitvorming te beïnvloeden? Zou dit ‘Nederlands’ terrorisme niet net zoveel aandacht moeten krijgen als het ‘IS-terrorisme’? Vraagt dit niet net zoveel inzet en energie van de veiligheidsdiensten, politie en justitie? En net zo’n harde veroordeling door politici? Of is iets anders nodig?
Aanhakend bij de analyse van Sylvia Witte en haar analyse van een gespiegelde radicalisering. “Terreur bestaat voor het grootste deel slechts uit nutteloze wreedheden gepleegd door bange mensen om zichzelf gerust te stellen,” aldus Friedrich Engels. Zou de oorzaak van radicalisering aan beide zijden angst kunnen zijn? Wellicht zijn ze bang voor hetzelfde, namelijk de angst voor de toekomst?
Ballonnendoorprikker 
Hé wat tof! dat ik je aan het denken heb mogen zetten:)
en ja, er is nog ontzettend veel over te vertellen:)
LikeGeliked door 1 persoon
Dag Sylvia,
Het is mijn streven om mensen aan het denken te zetten door vragen te stellen. En om anderen aan het denken te zetten moet je, denk ik, zelf open staan voor nieuwe inzichten. Jij gaf me er een en door hierop verder te borduren, hoop ik hetzelfde bij anderen te doen.
LikeGeliked door 1 persoon
top!
LikeLike
Beide stukken gelezen. Het probleem dat Sylvia beschrijft is jongeren in Nederland die radicaliseren. Het probleem dat jij beschrijft is terreur. Waar beiden weinig rekening mee lijken te houden is dat er geen georganiseerde politieke achtergrond is in het geval van de ‘blanke’ jongeren. Nu kun je met alle geweld dit toeschrijven naar Wilders, maar dat lijkt mij onjuist. Hoewel hij weinig afstand lijkt te nemen, moedigt hij geweld toch ook niet echt aan. Hoe anders is dat in het geval van IS, dat wel degelijk geweld tegen afvalligen en ongelovigen predikt.
Daarbij zit er wat in de term ‘radicaliseren’ die niet één op één vergelijkbaar is. VanDale spreekt over een radicaal als iemand die ‘verregaande’ hervormingen wil. In het geval van de ‘blanke’ jongeren is dat per definitie niet het geval. Zij willen juist dat alles, min of meer, hetzelfde als nu blijft. Moslims hoeven van hen niet per se het land uit (zij komen er nauwelijks mee in aanraking). Zij willen er niet meer van hebben. Ze willen dat Nederland Nederland blijft. Verder zal het hen een worst zijn. Dat in tegenstelling tot de geradicaliseerde ‘niet-blanke’ jongeren, die wel degelijk een grote verandering willen (instellen van een Islamitische Staat, acceptatie daarvan).
Om dan vervolgens bij Beatrice de Graaf terug te komen: om te de-radicaliseren is praten met de achterban van IS nodig om terreur terug te dringen. Als er eenmaal stabiliteit kan ontstaan (op welke wijze dan ook), is terreur niet langer nodig. Hoe en op welke manier dat precies moet, is onduidelijk. We moeten praten met elkaar.
De-radicaliseren zoals Sylvia voorstelt door middel van geld schenken aan mensen die aanwijzingen geven waardoor aanslagen worden voorkomen zie ik zelf niet veel in. Je drukt daarmee de groep die dat daadwerkelijk wil alleen maar verder weg uit de samenleving, waardoor enige controle onmogelijk wordt. Juist de zachte aanpak schijnt te werken, waarbij veel contact is en jongeren die zich plots ‘anders’ gaan gedragen heel snel zichtbaar worden.
LikeLike
Dag Niels,
Bedankt voor je reactie. Een radicaal wil vergaande hervormingen en behouden wat er is, is niet radicaal veranderen dat klopt. Zou het ‘stil willen zetten’ van verandering niet ook als radicaal gezien kunnen worden? Zijn de Amish in de VS niet behoorlijk radicaal door in de 18e eeuw te willen blijven?
Inderdaad ontbreekt de georganiseerde politieke achtergrond bij de ‘blanke’ jongeren. Of lijkt dat maar zo? Zou de Pegida-beweging er een ‘in opbouw’ kunnen zijn? En hoe moeten we de steeds extremere uitspraken van bijvoorbeeld VVD fractievoorzitter Zijlstra beoordelen? Zou dat gezien kunnen worden als een politieke partij die zo probeert die achtergrond te bieden?
LikeLike
De vergelijking met de Amish laat zien wanneer iets wel radicaal is en waarom de ‘blanke’ jongeren dat niet zijn. Het gaat om een periode in de tijd waar je naartoe wilt. De ‘blanke’ jongeren willen niet terug naar een Nederland in de 18de eeuw, maar willen het behouden zoals het nu is. De Amish (maar ook stenggelovige Christenen hier in NL) proberen het leven te behouden (en misschien zelfs terug te keren) naar hoe het vroeger was. Vroeger in de zin van honderden jaren geleden. Dat is inderdaad radicaal.
Voor wat betreft politieke georganiseerdheid is iets zeggen nog altijd iets anders dan iets doen. De uitspraken van Zijlstra zijn keihard. Ze worden enigszins gesteund, alhoewel dat niet erg blijkt uit de steun naar de VVD. Die ligt al meer bij de PVV. De VVD lijkt op deze manier achterban weg te willen houden bij de PVV, omdat daar hun grootste winst te behalen valt (van linkse partijen zullen ze het niet winnen). Ik vraag me af in hoeverre de VVD daadwerkelijk de uitspraken van Zijlstra tot beleid wil maken. Uitspraken van onder meer Rutte gaan daar namelijk recht tegen in. Die zit eerder op het spoor niet te willen ‘radicaliseren’ in beleid en dus vrijheden af te schaffen. Vooral veel gepraat, maar zeker geen georganiseerde eenheid, vooralsnog.
LikeLike
Wellicht lijkt het nu nog niet radicaal om de samenleving te bevriezen. Morgen zien we immers nog maar weinig verschil met vandaag. Het verschil tussen de Amish en het ‘heden’ (tussen haakjes omdat de Amish ook in het huidige heden leven) is zo groot omdat er al een flinke tijd overheen is gegaan. Dat heeft de ‘afstand’ zo groot gemaakt. Hoe zou het er over 100 of 150 jaar uitzien als deze jongeren hun zin krijgen?
Inderdaad is iets zeggen nog altijd iets anders dan iets doen. Uit de geschiedenis zijn echter veel voorbeelden te noemen van woorden die gevolgd werden door daden. Soms direct maar vaak ok pas na verloop van vele jaren.
LikeLike