“Ga naar iemand toe en ga het gesprek met hem aan.”
Dit hoorde ik vandaag iemand zeggen die met pensioen ging en zijn collega’s bedankte voor jaren van prettige samenwerking. Het was hem opgevallen dat er sinds de invoering van de moderne communicatiemiddelen zoals mail, Twitter, WhatsApp enzovoort, steeds slechter wordt gecommuniceerd. Zaken waarvoor je vroeger even bij iemand binnenliep of belde, worden nu per mail of app afgedaan. Volgens de afscheidnemende had hij ervaren dat die nieuwe communicatiemiddelen tot steeds meer misverstanden leiden. Misverstanden die in een eenvoudig gesprek zouden zijn voorkomen. Een laatste advies van een pensionado.
Foto: Pixabay
In de Volkskrant legt de ‘bewust digibete burger’ Olaf Tempelman, een verband tussen de ‘burnout-epidemie’ en de stress van het digitaal communiceren via dezelfde media en middelen. Tempelman: “Die smartphones zitten immers de hele dag overal doorheen en eisen constant de aandacht op van mensen die net goed en wel met iets bezig zijn. De een is een betere multitasker dan de ander, echter: dat het constant springen van het ene naar het andere digitale tuintje terwijl je ook nog ‘je echte werk’ moet doen funest is voor de energie en aandachtsspanne van ieder gewoon mens, dat is al in flink wat onderzoeken aangetoond.” Een verklaring die hij miste in de lijst die de deskundigen gaven voor die epidemie waarop hij zich afvroeg: “Mij zul je niet horen beweren dat al die deskundigen zwijggeld hadden gekregen van Mark Zuckerberg, maar ik dacht wel: wanneer begint er nou eens iemand over al dat digitale speelgoed?”
Misverstanden, stress, een burnoutepidemie, ‘Facebook-verslaving’, altijd bereikbaar zijn en meteen moeten reageren, dat is allemaal niet positief. Voeg daarbij de oorlogen die mensen op Facebook en Twitter tegen elkaar uitvechten. Vetes waarbij mensen elkaar tot op het bot vernederen en verketteren en zich opsluiten in hun eigen ‘bubbel’ en helemaal niet meer in contact komen met mensen in een andere ‘bubbel’? Hoe komt het dat we die nieuwe communicatiemedia dan ‘sociale media’ noemen? Wat is er sociaal aan? Is dat niet veeleer asociaal?
Zullen we ophouden om Facebook en Twitter sociale media te noemen? Zullen we de aanbeveling van de pensionado uit de eerste zin eens wat vaker in de praktijk brengen? Een wijze raad?
Het heeft twee kanten natuurlijk. Enerzijds vergemakkelijkt ‘sociale media’ het contact met anderen. Zo zie ik mijn beste vriendin erg weinig, maar via WhatsApp spreken we elkaar wel elke dag, wat voor ons erg waardevol is. Uiteraard is een fysiek gesprek veel beter en fijner, maar dit is een goed alternatief tussen de afspraken door. Even snel iemand appen, wat vragen, contact zoeken met iemand van vroeger, het kan allemaal vrij gemakkelijk dankzij bijvoorbeeld Facebook.
Echter, de keerzijde is inderdaad dat men zich terugtrekt in de digitale sociale wereld en niet meer om zich heen kijkt. Al die online-discussies en woordwisselingen zijn zo onnodig kwetsend vaak – gevoerd achter de veiligheid van het eigen scherm… De mens heeft natuurlijk de neiging om door te slaan in al waar we aan beginnen, daarvan is sociale media ook een voorbeeld. Het zou een hulpmiddel moeten zijn voor contact, zoals het was bedoeld, maar niet de vervanging voor het echte sociale contact en een excuus om anderen aan te vallen.
LikeGeliked door 1 persoon