“Klimaatracisme vraagt om een intersectionele klimaatpolitiek.” De titel van een artikel van BIJ1 duo-raadslid Jelle de Graaf bij Joop. Ik kan me zo voorstellen dat menigeen bij zo’n titel denkt: ‘laat dat maar aan mij voorbij gaan’. Mij vergaat dan de zin om verder te lezen. Maar, je bent Ballonnendoorprikker en dus lees ik door. Al verder lezend vraag ik me oprecht af wat voor u het belangrijkste is, uw eigen gelijk of aandacht voor maatregelen tegen de klimaatverandering. 

Foto: Wikipedia

U analyseert terecht dat de mensen die de grootste kans hebben om te worden geconfronteerd met de gevolgen van de klimaatverandering, anderen zijn dan degenen die het meeste bijdragen aan die verandering. Ook constateert u terecht dat het de taak is van de ‘profiteurs’ om de ‘slachtoffers’ te helpen. Wereldwijd maar ook in Nederland omdat het de slachtoffers aan middelen ontbreekt om zich te ‘wapenen’. Ook constateert u terecht dat het aanpakken van de economische oorzaken van de klimaatverandering prioriteit heeft. Of zoals u schrijft: “We moeten werken aan een economisch systeem dat wel in balans is met onze planeet, onze uitstoot dusdanig terugbrengen dat we niet alleen onze eigen toekomst veilig stellen, maar ook die van andere landen.”

Waarom ik toch twijfel aan wat voor u het belangrijkste is, is dat u met waardeoordelen gooit die mensen afschrikken. U spreekt over ‘klimaatracisme’, daarmee zegt u tegen “de witte directeuren in het hoofdkantoor van Shell in Den Haag” dat hij een racist is. Het voelt alsof u dat ook tegen mij zegt omdat het lot heeft bepaald dat ik in Nederland ter wereld kwam. Dat gevoel wordt opgeroepen door een zin als:: “Intersectionaliteit of kruispuntdenken gaat er vanuit dat onderdrukking en discriminatie ontstaan door een samenspel van factoren als economische status, etniciteit, gender, lichamelijke gezondheid, seksualiteit, geboorteplaats en leeftijd en dat je die bij het onderzoeken van ongelijkheden dus ook altijd in samenhang moet bekijken.” Als gezonde, blanke, in Nederland geboren man begrijp ik hieruit dat ik schuldig ben, want in het intersectioneel denken heeft de witte man het altijd gedaan. Hij wordt aangesproken op iets waaraan hij niets kan doen, namelijk zijn geslacht, kleur en geboorteplaats.

Beste meneer De Graaf, onderdrukking is een gevolg van machtsverschil en machtsverschil en discriminatie is een gevolg van onwetendheid. Tegen beiden wil ik strijden en ik denk dat er meer mensen zijn die dat willen. Alleen wordt dat lastig als ik het gevoel krijg dat ik er de ‘oorzaak’  van ben. 

Beste meneer De Graaf, als blijkt dat dat goede, eerlijke, internationale klimaatbeleid haalbaar is als er niet wordt gegooid met ronkende termen als klimaatracisme en verdeeldheid zaaiende theorieën als ‘intersectionaliteit’, klimaatbeleid waaraan zelfs ‘rechts’ mee wil doen, bent u dan tevreden?