Via een connectie op LinkedIn kreeg ik een vraag van iemand onder ogen: “Ik ben bezig met het maken van een vitaliteitsbeleid, om de medewerkers van gemeente … nóg vitaler te maken (gezond van lichaam en geest, plezier in je werk en een prettige en inspirerende werkomgeving). Nu zoek ik een pakkende slogan om het management én mijn collega’s te enthousiasmeren. Wie weet iets?!” Onder deze vraag vele ideeën voor een slogan en verwijzingen naar mensen die hierin wellicht iets zouden kunnen betekenen.

Foto: Women’s Health

Bij mij begon er iets te kriebelen toen ik dit las. nu kan het gaan kriebelen van enthousiasme en dat is positief. Dat was in dit geval in ieder geval niet het geval. Nee, het begon op een andere manier te kriebelen. Eigenlijk is jeuken beter, want deze ‘kriebel’ voelde wat minder lekker. ‘Nóg vitaler’ maken, schrijf je zoiets niet op als je eigenlijk precies het tegenovergestelde bedoelt? Als je in dit geval wilt zeggen dat de medewerkers over het algemeen ongezond van lichaam en geest zijn, geen plezier in het werk hebben en een niet inspirerende werkomgeving hebben? Dat was de eerste jeuk die ik voelde alvorens ik begon te krabben.

Zoals het met jeuk is, krabben helpt niet, dat maakt het alleen maar erger. Wat zegt het als je een ‘pakkende slogan’ nodig hebt om het management en je collega’s te enthousiasmeren?  Zeg je dan niet dat het management uit een stel ‘zandzakken’ bestaat en je medewerkers een soort zombies zijn? Heb je een slogan nodig als je een inspirerende werkomgeving hebt met mensen die plezier in hun werk hebben? Dan is een slogan toch overbodig omdat de intrinsieke motivatie er is om er samen voor te gaan, om het beste uit jezelf te halen? Als dat zo is, waarom moet je er dan nog ‘beleid’ voor maken? Flinke jeuk en dus harder krabben.

Harder krabben leidt tot … meer jeuk. Hoe zie je je medewerkers als je ze zo benadert? Hoe serieus neem je ze dan? Zie je ze dan als mens of als een productiemiddel? Als je medewerkers als mens ziet, heb je dan ‘vitaliteitsbeleid’ nodig?

Het begon nog harder te kriebelen en daarom besloot ik maar om niet meer te krabben, maar te prikken.