In 1990 maakte ik met vier vrienden een treinreis door de Sovjet Unie, die bestond toen nog. We ‘deden’ de beroemde Trans Siberië-expres van Moskou tot Khabarovsk. Tot Wladiwostok konden we niet, dat was toen nog een ‘geheime’ marinehaven. Je kon die laatste zeshonderd kilometer ook nog reizen, maar dan moest je meteen op de boot naar Japan, in Japan met de Shinkansen naar Tokyo en dan met het vliegtuig terug naar Schiphol. Die zeshonderd kilometer waren ruim vier keer de prijs van de rest van de reis en dat konden wij niet betalen.

Illustratie: Trans Siberië Express

De paar dagen dat we in Moskou waren, viel mijn oog op een bijzonder huisje bij kruispunten met verkeerslichten. In dat huisje zat een man of vrouw en die bediende de verkeerslichten. Omdat het al wat later op de middag was, zagen we de man zijn post verlaten en naar huis gaan. Een vervanger kwam er niet en de verkeerslichten draaiden gewoon door. Wij verbaasden ons over deze ‘overbodige’ functie die we in Nederland niet kenden en die er ook nooit zou komen.

Nooit? Het is inmiddels 2017 en de laatste tijd zie ik dat de ‘verkeerslichtbediende’ ook in Nederland terrein wint. In mijn woonplaats Venlo zie ik ze steeds vaker en dan vooral op zaterdagen en Duitse feestdagen. Met busjes worden ze aangevoerd en op ‘strategische (kruis)punten’ afgezet. Vandaag zag ik ze weer staan. Niet bij verkeerslichten maar bij rotondes, die de verkeerslichten op bijna alle kruispunten hebben vervangen. Druk gebarend staan ze bezoekers te begeleiden naar de parkeerplaatsen en -garages. Als die goed verstopt zouden liggen, dan kon ik me daar iets bij voorstellen, maar dat is niet het geval. Al voordat je de stad binnenrijdt staan er borden die de bezoekers naar deze plekken begeleiden. Tegenwoordig noemen we dat in goed Nederlands een ‘bullshit-baan’.

Zou Nederland aan het ‘versovjetiseren’ zijn en stort de boel binnenkort in? Of heb ik vroeger ten onrechte gelachen om die ‘verkeerslichtbediende’?