In haar opiniebijdrage in de Volkskrant maakt Agnes Dinkelman zich zorgen om het behoud van onze rechtsstaat. Die zou in gevaar komen als populisten aan de macht komen en om dat te voorkomen moeten ‘populistische’ maatregelen worden genomen. Een bijzondere manier van redeneren waarover ik gisteren al schreef. Haar bijzondere manier van redeneren betreft ook de landen waar de migranten vandaan komen.
Illustratie: Feenstra
Volgens Dinkelman vraagt de jonge bevolking van Noord-Afrika om hervormingen, “Maar zolang migratie naar Europa de ontevredenen een uitweg biedt, zullen hun leiders verzuimen hun landen te hervormen. Pas als de druk van binnenuit groot genoeg is, verandert de situatie. Juist door het demografische gegeven van een jeugdige bevolking die stabiliteit en perspectief wenst, kan de druk snel en beslissend oplopen. Migratie als stoom uit de Afrikaans-Arabische ketels traineert het proces van opbouwen van druk. En dus het proces van hervorming.” De Noord-Afrikaan moet in een ellendige en soms zelf hopeloze situatie blijven zitten om de druk op de leiders op te voeren. De Noord-Afrikaan moet zich dus opofferen voor een hoger doel. Maar wat is dat doel?
Wie garandeert de Noord-Afrikaan dat die toenemende druk leidt tot ‘stabiliteit en perspectief’ waar Dinkelman het over heeft? Hoe zien ‘stabiliteit en perspectief’ eruit? Kan Dinkelman garanderen dat: “de leiders uit Noord-Afrika hun positie zeker willen stellen,” vanwege hun: “angst om afgezet te worden,” en dat die angst ze: “ertoe (kan) brengen mee te werken aan perspectief voor de bevolking en opvang van vluchtelingen op het eigen continent”? Zou het ook kunnen dat de druk die door de gesloten grenzen oploopt, tot (burger)oorlogen leidt? Tot geweld van de ene groep tegen de andere? Geweld dat wellicht aan wordt gewakkerd door die ‘leiders’ die bang zijn om afgezet te worden?
Zou het ook kunnen dat juist de naar Europa gemigreerde Afrikanen door hun ervaringen hier de roep om veranderingen in hun herkomstlanden vergroten? Dat ‘de druk’ ook via de ‘buitenlandse band’ kan worden opgevoerd?
Begrijp ik nou goed dat Dinkelman een angst wilt voeden en benutten om veranderingen te bewerkstelligen? Sinds wanneer is ‘angst’ een manier om mensen te laten inzien dat een verandering noodzakelijk is? Gaat het niet om ‘de dialoog’? Mijns inziens werkt een regering/leider veel beter als hij inziet waarom veranderingen noodzakelijk zijn in het belang van de bevolking. Ieder die uit is op eigen gewin, of op macht – waar dat angst-idee op vaart – is bij voorbaat een slecht leider. Leiderschap draait om zorgen; zorg dragen voor je volk. Helaas hebben maar bar weinig ‘wereldleiders’ een dergelijke instelling.
LikeLike