Roken is verslavend en slecht voor de gezondheid en dat zijn goede redenen om meeroken in gesloten ruimtes te voorkomen. Vroeger zat ik vaker in zo’n gesloten ruimte en moest meeroken. Eerst thuis als er een feest werd gevierd. Dan stonden de sigaretten op tafel. Omdat mijn vader negen broers en zussen had en mijn moeder drie, allen met aanhang en velen van hen rokend, daalde gedurende het feest een donkere wolk op ons neer. Later tijdens het stappen in de kroegen was het van hetzelfde laken ’n pak. Dus het verbod op roken in openbare gelegenheden en de horeca kon op mijn steun rekenen. Nu zijn er steden die roken in (delen van) de openbare ruimte willen verbieden. Ligt dat niet net wat anders?

Bron: Youtube

Nu zullen de plannen om roken in het openbaar te verbieden mij niet raken. Mijn vader rookte vroeger shag, tenminste, totdat hij stopte. Als jongetje van een jaar of twaalf wilde ik dat ook wel eens proberen en dus pakte ik stiekem een paar vloeitjes. Die zou hij vast niet missen. De tabak, ik wist toen nog niet dat dit spul zo heette, liet ik ongemoeid, dat zou hij vast merken. Bovendien lag de hooizolder op onze boerderij vol met een alternatief. Na enig knutselwerk lukte het mij om een vloeitje zo met hooi te vullen dat het op een sigaret leek en die stak ik aan. Door die ene teug ben ik voor goed genezen en dus zullen die maatregelen mij niet raken. 

Waarom ligt zou het bij roken in de openbare ruimte anders? Roken waardoor ik soms ‘gedwongen’ moet meeroken en de roker mij dus schade berokkent. Door dit te verbieden word ik immers gevrijwaard van die schade? Vinden er in die openbare ruimte niet meer activiteiten plaats die mijn gezondheid schade berokkenen? Neem bijvoorbeeld autorijden. Ook dat berokkent anderen schade. Zichtbaar als ze het slachtoffer zijn van een aanrijding, maar ook onzichtbaar door de uitlaatgassen en de fijnstof.

Een voorbeeld, maar zo zijn meer activiteiten in de openbare ruimte te benoemen die de gezondheid van anderen kunnen schaden. Zo is muziek van Frans Bauer een aanslag om mijn goede humeur en als ik er veel aan wordt blootgesteld dan word ik chagrijnig. Landurig chagrijn kan het leven bekorten, dus Frans Bauer verbieden om mijn gezondheid te sparen en mij langer te laten leven? Alleen loop ik dan het risico dat de Dead Kennedys ook aan mij voorbij gaan, daar zal vast ook wel iemand chagrijnig van worden.

Betekent samenleven niet accepteren dat de ander jou soms lichte schade berokkent? Dit accepteren omdat jij ook de ruimte hebt om voor anderen licht schadelijke activiteiten te ondernemen?