“Agenten die juridische bijstand nodig hebben, bijvoorbeeld omdat ze geweld hebben gebruikt, mogen van hun werkgever kiezen voor een gespecialiseerde advocaat. De politie selecteerde veertien kantoren die kunnen worden ingeschakeld.” Zo is te lezen bij NOS.nl. Die kantoren verdienen er goed aan. Dat stoot andere advocaten tegen het zere been: “Ook advocaat Michiel Kuyp vindt het vreemd dat de overheid voor bijstand aan zichzelf kennelijk meer geld overheeft dan de 105 euro per uur die wordt vergoed voor bijstand aan ‘gewone’ verdachten. ‘Blijkbaar zijn de eigen ambtenaren voor de staat meer waard dan de burger die geen advocaat kan betalen.’” Zeker met de bezuinigingen op de rechtsbijstand in het achterhoofd: “Dat voelt als klassenjustitie.” Klassenjustitie is een mooi beeld, maar is het ook terecht?

Foto: Wikipedia

Er is sprake van klassenjustitie als mensen in eenzelfde situatie verschillend worden behandeld vanwege hun positie in de samenleving. Is er sprake van een gelijke positie? Het geweldsmonopolie berust bij de overheid, bij de politie in het bijzonder. De kans dat een agent bij het uitoefenen van zijn werk met geweld te maken krijgt is reëel. 

Geweld mogen toepassen vraagt om streng toezicht. Dat is vooraf geregeld in instructies. De agent moet snel een situatie beoordelen, langs die instructies leggen, en vervolgens handelen. Beoordelen of juist is gehandeld op die instructie kan alleen achteraf en dan is er tijd genoeg. De werkelijkheid past echter niet altijd bij een instructie en dan moet er toch worden gehandeld. Bovendien zal de partij die het geweld ondergaat, het in de regel anders zien en ervaren dan de agent. Dat maakt dat de agent het bedrijfsrisico loopt om aangeklaagd te worden voor misbruik van zijn geweldsbevoegdheid.

Het is daarom begrijpelijk dat de politie als organisatie de agenten de best mogelijke ondersteuning biedt. Dat is ook wat de korpschef zei bij het instellen van de pool: “Ik wil de garantie dat alleen de allerbeste advocaten mijn mensen verdedigen.” Deze advocaten zijn, volgens de politie, de beste omdat ze: “Op de schietbaan (hebben) gestaan en (hebben) meegedaan aan arrestatietrainingen. Ook moeten ze binnen een uur een agent bij kunnen staan voor verhoor.” 

Of die ‘beste advocaten’ uit die pool van veertien kantoren moeten komen en of het vijfmiljoen in drie jaar moeten kosten, is een andere zaak. Voor ruim anderhalfmiljoen per jaar kan een aardige afdeling advocaten in loondienst worden opgezet. Voor een salaris van een ton kun je er met werkgeverslasten al snel een stuk of tien in dienst nemen en zich laten specialiseren. Waarschijnlijk is tien te veel en vind je er ook die het voor minder dan een ton willen doen.