In Apeldoorn is iets gebeurd wat in deze tijd niet kan, zo lees ik bij Joop. In een artikel beklagen de fractievoorzitters van de SP en de Partij voor de Dieren zich. Niet over het beleid van de gemeente, nee over: “de nieuwe coalitie deze week, die (wederom) vijf witte mannen voordraagt als wethouders.” De beide dames, Sunita Biharie en Maaike Moulijn vragen zich af of: “dat een afspiegeling (is) van Apeldoorn? Waar zijn onder anderen de vrouwen, mensen met een andere culturele achtergrond en mensen met een beperking?” Het antwoord op de ‘afspiegelingsvraag’ is natuurlijk NEE.

Foto: Gratis foto: Kat, Afspiegeling, Zwart, Witte – Gratis afbeelding op …

Nu kwam kortgeleden een andere gemeente, Gemert-Bakel, in het nieuws. Vier van de vier wethouders zijn vrouw, zo meldde het Eindhovens Dagblad. Dit leidde tot mooie berichten en positieve geluiden. Niemand stelde de vraag of dat nieuwe college wel een afspiegeling is van Gemert Bakel. Geen vragen naar waar de mannen, mensen met een andere culturele achtergrond (het zijn immers vier ‘witte’ vrouwen) of mensen met een beperking zijn. Geen woorden als: “Laten we voorop stellen dat elke inwoner zich in het bestuur zou moeten kunnen herkennen als voorwaarde om samen met bestuurders een inclusieve samenleving te vormen. Afspiegeling is daarom belangrijk. Het is daarnaast van belang dat bestuurders mensen kunnen verbinden van verschillende achtergronden en met verschillende perspectieven. Zij moeten hiervoor veel verschillende groepen inwoners kunnen bereiken en de taal van die inwoners kunnen spreken.” Waarom is ‘oververtegenwoordiging’ in de Apeldoornse casus een probleem en in de Gemert-Bakelse niet? 

Fundamenteler, waarom moet ‘elke inwoner zich kunnen herkennen’ in een college of regering? Als dat een voorwaarde of een vereiste is voor een college of regering, dan is er tot op heden geen enkele regering geweest waarin me herken of dat mij afspiegelt. Ten eerste omdat het wel erg druk zou worden in een college of regering, maar ook in een gemeenteraad of Kamer als die het spiegelbeeld, want dat is de letterlijke betekenis van afspiegeling, zouden moeten zijn van het land. 

Ten tweede, en dan neem ik ‘afspiegelen’ minder letterlijk, dat in die colleges blanke mannen van middelbare leeftijd de boventoon voeren, wil dat zeggen dat ik me, blanke man van middelbare leeftijd, vertegenwoordigd of afgespiegeld voel? Draait het in de politiek niet om de inhoud om iemands kijk op het leven en de toekomst? Voor mij in ieder geval wel en als iemand, blank, zwart, man, vrouw, in een rolstoel of de honderd meter lopend in acht seconde, mij op die punten weet te raken, dan vertegenwoordigd die persoon mij, dan voel ik mij afgespiegeld.