Wat Facebook is voor je vrije tijd, al doe ik het gewoon zonder, is Linkedin voor je ‘werkende leven’. Als je aan je ‘carrière’ wilt werken, dan kun je tegenwoordig niet zonder. Je kunt er laten zien wie je bent en wat je kunt. Laten zien wie ik ben doe ik door mijn ‘prikkers’ te publiceren en door af en toe te reageren op bijdragen van anderen.

Wat mij opvalt op Linkedin is dat er veel ‘coaches’ in Nederland zijn. Het lijkt wel of er meer coaches zijn dan mensen die gecoacht moeten worden. Veel van wat deze ‘coaches’ publiceren, valt bij mij onder de noemer ‘tegeltjeswijsheden’. Iets waar trouwens ook menig manager een handje van heeft. Spreuken om je een hart onder de riem te steken, om je te motiveren of te wijzen op je eigen verantwoordelijkheid.

Een spreuk die bij me is blijven hangen is: “You don’t have tot see the whole staircase, just take the first step.” ‘Handel nu maar, doe iets ook al weet je niet zeker waar het toe leidt,’ dat is wat met deze spreuk wordt bedoeld. Of omgekeerd, als je zoekt naar absolute zekerheid, dan kom je nergens. Je blijft dan immers wachten op iets wat er nooit komt. In het leven is immers maar één ding zeker en dat is dat het eindigt met de dood. Op beide manieren uitgelegd, bevat de spreuk natuurlijk een kern van waarheid. Een kern die je ter harte kunt nemen en als leidraad kunt gebruiken voor veel van de keuzes die je in het leven moet maken.

Dergelijke spreuken roepen ook steeds de Ballonnendoorprikker in mij op. Die bekijkt zo’n figuurlijk bedoelde spreuk van een andere, letterlijke kant. Stel je zet die eerste stap en daarna de volgende en zo verder en na zo’n tweeduizend treden kom je erachter dat je bijna op de helft bent en volledig uitgeput en kapot. Dan zit je op die trap zonder energie om verder naar boven te gaan en ontbreekt de energie om naar beneden te gaan. Dan voel je je wellicht bekocht. Zeker als er een ‘coach’ dan in je oor fluistert dat het niet om de eindbestemming gaat, maar om de reis ernaartoe.