“Wij hebben een vrije democratie, dit filmpje is weerzinwekkend.” De reactie van minister Grapperhaus op het filmpje waarin Wilders wordt bedreigd. Dat filmpje is op internet gezet door een Pakistaan die inmiddels is gearresteerd. Ik heb het filmpje niet gezien, ga het ook niet bekijken en geloof meteen dat het weerzinwekkend is. Iemand bedreigen is altijd weerzinwekkend. Bij een bericht er direct voor of erna, moest ik ook aan het woord weerzinwekkend denken.

Illustratie: pngimg.com

Een bericht over de Armeense kinderen Lilli en Howick die groot risico lopen om te worden uitgezet naar hun geboorteland Armenië. Een  geboorteland dat ze zich niet meer kunnen herinneren omdat ze nog geen vier waren toen ze met hun moeder naar Nederland vluchtten. Inmiddels zijn ze twaalf en dertien en hebben hun gehele bewuste jeugd doorgebracht in Nederland. Hun moeder is verleden jaar naar Armenie uitgezet en de kinderen willen hier niet weg en zouden het liefste hun moeder terug willen.

Ik moest aan het woord weerzinwekkend denken toen ik hoorde wat verantwoordelijk staatssecretaris Harbers te zeggen had. Habers laat weten dat er ‘in het dossier veel meer speelt dan mensen via de media vernemen’. Wat zouden die twee kinderen van twaalf en dertien doen of wat hebben ze gedaan dat zo erg is dat ze weg moeten? Voor welke zelf begane daden moeten ze verantwoording afleggen? Volgens de staatssecretaris zou dat oneerlijk zijn voor anderen die na een negatief besluit wel vertrekken. Bij niet eerlijk moet ik altijd aan een monoloog van Scar in de Lion King 1 denken als hij met een muisje speelt: “ Life’s not fair you see. For I will never be King and you will never see the light of another day.” Een zeer ware uitspraak omdat het leven niet eerlijk is. Want is het eerlijk dat ik in Nederland ter wereld ben gekomen en van alle voordelen die dit land biedt, kan genieten en Lilli en Howick in Armenië?

Volgens Habers is er: “geen reële oplossing zodat ik met de hand over mijn hart kan strijken.” Bovendien dringt de tijd: “Tot aan het moment van de uitzetting kan ik die zaak nog wegen, maar het ligt niet voor de hand dat we tot een ander oordeel gaan komen.”  Bijzonder dat hij zichzelf eerst ik noemt en daarna de majesteitelijke vorm ‘wij’ gebruikt, dat even terzijde. Waarom is over het hart strijken niet reëel? Iets reëels behoort tot de mogelijkheden en over het hart strijken behoort tot die mogelijkheden.

Gelukkig voor de muis in Scars klauwen, komt net Zazou, de heraut van de koning, binnen die Scar afleidt met de woorden: “Didn’t your mother tell you not to play with your food?” Waardoor de muis ontsnapt. Waar blijft de ‘heraut’ die Habers herinnert aan zijn moeder?